Amaç: Meme kanseri nedeni ile antrasiklin kemoterapisi alan kadınlarda gelişebilecek akut kardiyotoksisiteyi öngörmede strain ekokardiyografi ve EKG’deki repolarizasyon belirteçleri arasındaki ilişkiyi değerlendirmeyi amaçladık.

Yöntemler: Antrasiklin kemoterapisi alan ardışık 35 meme kanseri kadın hasta (ortalama yaş 48,9 ± 11,8 yıl) çalışmaya dahil edildi. Tedavi öncesi (T0) ve sonrası 3. ay (T2) 2B strain ekokardiyografi ve EKG’leri kaydedildi. Ek olarak kemoterapinin ilk dozu sonrası 3. saatte (T1) EKG’leri de değerlendirildi. EKG repolarizasyon parametreleri ve ekokardiyografik deformasyon belirteç-leri analiz edildi. Tüm mekanik ve elektriksel değişkenlerin değerleri zamansal olarak kaydedildi ve birbirleriyle karşılaştırıldı (T0, T1 ve T2).

Bulgular: Akut dönemde EKG repolarizasyon belirteçlerinde uzama olduğu ve bunun geç dönemde de devam ettiği görüldü (QTcB 440,10 ± 27,63 [T0], 468,00 ± 38,98 [T1], 467,86 ± 35,09 [T2]), QT dağılımı (49,85 ± 19,52 [T0], 69,54 ± 16,06 [T1], 57,63 ± 14,42 [T2]) ve Tpe (94,00 ± 45,46 [T0], 131,20 ± 17,79 [T1], 120,00 ± 18,32 [T2]); P <,001). GLS değerlerinde tedavi öncesi ve sonrası değişim görülmezken (GLS avg: −21 ± %71 P =,8), diğer strain parametrelerinde bozulma izlendi (CS −172 ± 3,5’ten -13 ± 2,84’e; P <,001, RS 45,1 ± 8,3’ten 35,6 ±10’a; P <,001, ve torsiyon 12,1 ± 3,5’ten 7,7 ± 2,1’e; P <,001). Tpe (94,00 ± 45,46 [T0], 131,20 ± 17,79 [T1], 120,00 ± 18,32 [T2]); P <,001). GLS değerlerinde tedavi öncesi ve sonrası değişim görülmezken (GLS avg: −21 ± %71 P =,8), diğer strain parametrelerinde bozulma izlendi (CS −172 ± 3,5’ten -13 ± 2,84’e; P <,001, RS 45,1 ± 8,3’ten 35,6 ±10’a; P <,001, ve torsiyon 12,1 ± 3,5’ten 7,7 ± 2,1’e; P <,001).

Sonuç: Antrasiklin kemoterapisi sonrası akut dönemde kalbin hem elektriksel hem de mekanik olarak olumsuz etkilendiği ve bu etkinin 3. aya dek uzadığı görülmüştür. Bu nedenle kemoterapi sonrası kardiyotoksisite açısından değerlendirme hem elektriksel hem de mekanik olarak birlikte yapılmalıdır.

Amaç: Akut miyokardit (AM), klinik seyri ve prezentasyonu nedeniyle akut koroner send-romu taklit eder. Bu çalışmada, iki boyutlu benek takibi ekokardiyografisi kullanarak (2D-STE), korunmuş sol ventriküler ejeksiyon fraksiyonlu (pLVEF) AM’in akut fazı ve geç fazı sırasında sol ventriküler (LV) longitudinal ve sirkumferansiyel fonksiyonlarının değerlendirilmesi amaçlandı.

Yöntemler: Kardiyak manyetik rezonans (KMR) görüntüleme ile doğrulanmış pLVEF’li 41 AM hastası, hastaneye yatışlarının ilk haftasında 2D-STE ile incelendi. Bulgular, yaş ve cinsiyet açısından uyumlu 40 sağlıklı kontrol hastası ile karşılaştırıldı. Çalışma grubunun sol ventrikül mekaniği 2D-STE ile izlemde (23,85 ± 6,65 ay sonra) yeniden değerlendirildi.

Bulgular: KMR’de geç gadolinyum tutulumlu (LGE) miyokardiyal lezyonlar en çok subepikardiyal tabakada (%91,40) olup yaygın olarak inferolateral duvarda (%42,94) gözlendi. 2D-STE, sol ventrikül inferolateral duvarın global longitudinal zirve sistolik gerilim (GLPS) ve global sirkumferansiyel gerilim (GCS) fonksiyonlarında belirgin bozulma ile etkilenen miyokardiyal segmentini kardiyak manyetik rezonans görüntüleme bulgularıyla uyumlu olarak gösterdi. Akut fazda GLPS (−17,32 ± 2,02 vs −20,59 ± 2,38) ve GCS (−22,33 ± 2,27 vs −24,85 ± 3,19) AM’li hastalarda sağlıklı bireylere göre daha düşük bulundu (her ikisi için P <,001). Akut faza kıyasla geç fazda, GCS fonksiyonunda anlamlı düzelme gözlenirken (−22,28 ± 2.32’den −22,90 ± 2.65’e, P =,003), GLPS’de anlamlı değişiklik izlenmedi (−17,30 ± 2,09’dan −17,62 ± 2,19’a, P =,072).

Sonuç: Korunmuş sol ventrikül sistolik fonksiyonlu AM’li hastalarda 2D-STE tekniği ile subklinik LV sistolik fonksiyon bozukluğu saptanabilir ve takip sırasında sirkumferansiyel fonksiyonda iyileşme gözlenebilir.

Amaç: Anormal demir kullanımı pulmoner hipertansiyonu (PH) komplike hale getirir, fonksiyonel kısıtlılığa ve kötü sonlanımlara neden olur. Grup 1 PH hastalarındaki ön sonuçlar demir replasmanının kullanımını desteklese de bunun diğer PH alt grupları için geçerli olup olmadığı bilinmemektedir. Bu çalışmada grup 1 ve grup 4 PH hastalarında demir replasmanına yanıtta tedavi başarısı ve fonksiyonel durum açısından farklılık olup olmadığını araştırmayı amaçladık.

Yöntemler: Serum ferritini <100 ng/mL veya 100 ila 300 ng/mL ve transferrin satürasyonu (TSAT) <%20 olan ve 500-1000 mg ferrik karboksimaltoz (FCM) alan, grup 1 veya 4 PH tanısı konmuş toplam 58 hasta çalışmaya dahil edildi. Ferritin seviyelerindeki ve TSAT’taki değişiklik, 12 ve 24 haftalık takipte ölçüldü. İlk, 12 haftalık ve 24 haftalık takip ziyaretlerinde altı dakikalık yürüme testi (6DYT) yapıldı.

Bulgular: Grup 1 PH hastalarında, ferritin seviyeleri 14 ng/mL’den 12. ve 24. haftalarda 133 ve 90 ng/mL’ye yükseldi (her ikisi için de P <,001). Grup 4 PH hastalarında, ferritin seviyeleri 12. ve 24. haftalarda sırasıyla 22,1 ng/mL’den 145 ve 88,9 ng/mL’e yükseldi (her ikisi için P <,001). 6DYT mesafeleri grup 1 PH hastalarında 356, 412 ve 350 m, grup 4 PH hastalarında 260, 315 ve 290 m idi. Başlangıç ve 12 haftalık 6DYT arasındaki fark her iki grupta da anlamlı olmasına rağmen (her ikisi için P <,001) bu fark 24 haftada kaybolmuştur.

Sonuç: Çalışmamız grup 1 ve grup 4 PH hastalarında demir replasmanına yanıtta tedavi başarısı ve fonksiyonel durum açısından fark olmadığını göstermektedir.

Amaç: Atriyal fibrilasyon (AF) klinik pratikte en sık görülen aritmidir. Pulmoner ven izolasyonu (PVI), AF için iyi bilinen bir tedavi seçeneğidir ancak nüks ile sınırlıdır. Önceki çalışmalar, anormal P dalga indekslerinin ters atriyal yeniden şekillenme ile ilişkili olduğunu ve AF nüksünü tahmin etmedeki yerini göstermiştir. Bu çalışmada, P Dalga Süresi-Genlik Oranı (PWDAR) adını verdiğimiz yeni bir indeksin AF rekürrensini öngörmedeki yerini değerlendirmeyi amaçladık.

Yöntemler: Ocak 2016 ile Mart 2018 arasında semptomatik ilaca dirençli AF nedeniyle PVI uygulanan hastalar geriye dönük olarak tarandı. Mevcut çalışmaya toplam 111 hasta alındı. Elektrofizyoloji kayıt sistemi ile kaydedilen EKG traseleri hassas bir şekilde ölçülerek hastaların P dalga indeksleri hesaplandı.

Bulgular: PWD (129 ± 18,4 vs 109 ± 15,7 msn, P <,001), PWDAR (1072,7 ± 528,3 vs 626,9 ± 368 mesc/mV, P <,001), PWPT (65 ± 12 vs 54 ± 10 msn), P <,001) ve PWdisp (49 ± 14,1’e karşı 27,9 ± 17 msn, P =,001) değerleri AF nüksü (+) grubunda anlamlı olarak daha yüksek saptanırken, PWA (0,12 ± 0,05 vs 0,18 ± 0,02 mV, P <,001) değerinin daha düşük olduğu bulundu. >830 msn/mV’lik bir PWDAR değeri, AF nüksünü öngörmede %61,8 duyarlılığa ve %88,4 özgüllüğe sahip olduğu saptandı (AUC 0,727).

Sonuç: P dalgasının atriyumda zamansal ve elektriksel yayılımının bir göstergesi olarak kabul edilebilecek P Dalga Süresi-Genlik Oranı (PWDAR), AF nüksünü öngörebilir.

Amaç: Akut miyokart enfarktüsü (AME), kardiyak mortalitenin önde gelen nedenlerinden biridir. Bu nedenle yüksek riskli hastaların erken teşhisi daha iyi prognostik bilgi sağlar. Perkütan koroner girişim (PKG) ile tedavi edilen AME hastalarında nötrofil-lenfosit oranı (NLR), sistemik immün-enflamasyon indeksi (SII) ve prognostik beslenme indeksi (PNI) gibi yeni enflamatuvar biyobelirteçlerin prognostik önemini araştırmayı ve bu biyobelirteçlerin öngörü yeteneklerini birbirleriyle karşılaştırmayı amaçladık.

Yöntemler: PKG ile tedavi edilen toplam 828 AME hastası geriye dönük olarak analiz edildi. NLR, SII ve PNI gibi enflamatuvar indeksler, başvuru kan testleri ile hesaplandı. Çalışma popülasyonu, tüm nedenlere bağlı mortalite, ölümcül olmayan ME ve serebrovasküler olaylar olarak tanımlanan majör advers kardiyak olayların (MACE) oluşumuna göre iki gruba ayrıldı.

Bulgular: PNI, çok değişkenli Cox regresyon analizine göre MACE ve tüm nedenlere bağlı mortalitenin bağımsız bir öngördürücüsü olarak belirlendi (Hazard oranı [HR] 1,05, %95 güven aralığı [GA] 1,02-1,07, MACE için P <,001; HR 1,05, %95 GA 1,02-1,09, P =,002 tüm nedenlere bağlı mortalite için). ROC eğrileri, hem MACE hem de tüm nedenlere bağlı mortalite açısından PNI'nin prediktif değerinin SII ve NLR'den daha iyi olduğunu
ortaya koydu. (DeLong yöntemiyle, AUC [eğri altındaki alan] PNI ile AUCSII z testi=2,66, P =,008; AUCPNI ile AUCNLR z testi = 2,8, P =,006; AUCPNI ile AUCSII z testi = 2,58, P =,009; AUCPNI ve AUCNLR z testi=3,28, P =,001; sırasıyla).

Sonuç: PNI, PKG ile tedavi edilen AME hastalarında MACE ve tüm nedenlere bağlı mortalitenin bağımsız bir öngördürücüsü ve diğer yeni enflamatuvar biyobelirteçlerden daha güçlü bir prognostik indeks olarak gösterildi.

Amaç: Konjestif kalp yetersizliği hastaları için Günlük Yaşam Aktiviteleri-8 Performans Ölçümü (PMADL-8), kronik kalp yetersizliğinde (KKY) hastalığa özgü fonksiyonel kısıtlanmaları değerlendirmek için İşlevsellik, Yetiyitimi ve Sağlığın Uluslararası Sınıflandırması (ICF) tabanlı bir ankettir. Çalışmanın amacı; PMADL-8 anketi Türkçe versiyonunun KKY’li hastalarda geçerlilik ve güvenilirliğini araştırmaktır.

Yöntemler: 50 KKY’li hasta çalışmaya dahil edildi. PMADL-8’in test-tekrar test güvenilirliği sınıfiçi korelasyon katsayısı (ICC) ile değerlendirildi ve iç tutarlılık için Cronbach alfa hesaplanmıştır. Yapı geçerliliği için PMADL-8 ve New York Kalp Derneği (NYHA) fonksiyonel sınıfı, Kronik Kalp Yetersizliği Anketi (CHQ), Nottingham Sağlık Profili (NHP) arasındaki korelasyon katsayıları analiz edilmiştir.

Bulgular: PMADL-8 test ve tekrar test puanlarının Cronbach alfa değeri 0,996 olarak kaydedilmiş olup, ölçeğin yüksek düzeyde güvenilir olduğunu göstermektedir. PMADL-8'in test-tekrar test güvenilirlik sonuçları (ortalama ICC = 0.996) çok iyiydi. PMADL-8 skoru NHP total skoru
(r = 0,629, P <,001) ve NHP fiziksel yetenekler skoru (r = 0,517, P <,001) ile orta derece kore-leydi. PMADL-8 skoru NYHA fonksiyonel sınıfı (r = 0.385, P <,006), CHQ dispne (r = −0,475, P <,001), CHQ yorgunluk (r = −0.340, P =,016) ve total skoru (r = −0,367, P =,009) zayıf düzeyde ilişkiliydi.

Sonuç: Geçerli ve güvenilir değerlendirme aracı olan PMADL-8’in Türkçe versiyonu, KKY’de aktivite limitasyonlarını belirlemekte kullanılabilir. PMADL-8, KKY hastalarının ICF tabanlı klinik değerlendirmesi sırasında sağlık profesyonelleri için de yararlıdır.

İnsan kalp-damar sistemi yüz binlerce yıl içerisinde gerçekleşen bir evrimin ürünüdür. Uzun tarihi boyunca kalp-damar sisteminin dizaynı, her aşamada karşılaşılan hemodinamik engellere yanıt olarak yeniden şekillenmiştir. Başta cevap oldukları sorunla mücadelede faydalı olsalar da evrimsel değişiklikler birbiri üzerine birikmiş ve eksiksiz ya da kusursuz olmayabilecek şu andaki şemayla sonuçlanmıştır. Bu nedenle kalp-damar sisteminin evriminin analizi; kalp-damar siste-minin olası zayıf noktalarını tespit edebilmek, hastalık patofizyolojisini anlamak ve tedavi alternatifleri geliştirmek için mükemmel bir fırsat vermektedir. Dolayısıyla bu derleme kalp-damar sistemi evrimini hemodinamik bir bakış açısıyla ele almaya çalışacaktır.

61 yaşında erkek hasta acil servise nefes darlığı, çarpıntı ve gece terlemesi şikâyetleri ile başvurdu. Yatak başı yapılan transtorasik ekokardiyografi renkli Doppler incelemesinde sol ventrikülden sağ atriyuma sistol sırasında şant izlendi. Gerbode tipi ventriküler septal defekt ve triküspit kapağın hemen üzerinde fibriler, mobil vejetasyon ile uyumlu kitle gözlendi. Yapılan transözefageal ekokardiyografide aort kapak nonkoroner kusp üzerinde vejetasyonlar izlendi. İki set kan kültüründe Streptococcus sanguinis saptandı. Hasta kalp takımı tarafından değer-lendirildi ve hasta için ameliyat kararı alındı. İki haftalık antibiyotik tedavisinin ardından hasta ameliyata alındı. Ameliyatta Gerbode tipi ventriküler septal defekt polytetrafloroetilen yama ile kapatıldı. De Vaga tekniği ile triküspit anüloplasti uygulandı. Mekanik aort kapak implante edildi. Postoperatif transtorasik ekokardiyografide rezidüal şant izlenmedi.

Emery-Dreifuss müsküler distrofisi, nükleer proteinleri (emerin, lamin A/C, nesprin) kodlayan genlerdeki eksiklikten kaynaklanan bir grup müsküler distrofiden biridir. Eklem kontraktürleri, müsküler distrofi ve kalp tutulumu ile ilerler. Kardiyak bulguları; dilate kardiyomiyopati, iletim kusurları ve artmış ani kardiyak ölüm riskini içerir. Burada Lamin A/C gen mutasyonu ve dilate kardiyomiyopatisi olan 16 yaşında genç bir erkek olgu sunulmaktadır. Hastanın öyküsünden babası ve ablasında da dilate kardiyomiyopati olduğu ve her ikisinin de kalp yetersizliğinden kaybedildiği öğrenildi. Hastanın takibinde ilerleyici sol ventrikül disfonksiyonu ve sol ventrikül dissenkronisi olması nedeniyle kardiyak resenkronizasyon tedavisi implantasyonu planlandı. Ancak aile bu tedavi seçeneğini kabul etmedi. Hasta kalp nakli listesine alındı. Uygun bir donör beklerken yoğun bakım ünitesinde tedavi altındayken ani kardiyak arrest gelişmesi sonucu kaybedildi.

İskemik olmayan kardiyomiyopati genç erişkinlerde kalp yetersizliğinin en sık karşılaşılan alt grubudur. Olguların çoğunda etiyoloji tespit edilemez ve idiyopatik olarak sınıflandırılır. Halbuki, birincil karnitin eksikliği, oral karnitin replasmanı ile tedavi edilebilmesine rağmen, ayırıcı tanıda akla gelmediği için sıklıkla atlanmaktadır. Birincil karnitin eksikliği hastalarında ileri kalp yetersizliğine ilerleme ve hayatı tehdit eden aritmiler karnitin replasmanı ile önlenebilir. Bu olgu sunumu ile birincil karnitin eksikliği tanısı alan indeks vaka ve kardeşinin tanı alma ve tedavi süreci ile tedavi edilebilir bir kalp yetersizliği nedeni olan birincil karnitin eksikliğine dikkat çekmek ve farkındalık sağlamak istedik.