Amaç: Kan basıncı (KB) değişkenliği hipertansiyonda (HT) hedef organ hasarı ve kardiyovasküler olaylarla ilişkilidir. Bu çalışmanın amacı KB normal olan kişiler ve yeni tanı konmuş hipertansiyonlu olgularda KB değişkenliği ile nötrofil/lenfosit oranı (N/L oranı) arasındaki ilişkiyi araştırmaktır.
Çalışma planı: Bu kesitsel çalışmaya yeni tanı konan hipertansiyonlu ve KB normal 150 kişi (63 erkek, ortalama yaş 52.1±5.2 yıl) alındı. Tüm hastalara 24 saat tansiyon Holter cihazı (24s-THC) ile KB izlemi, transtorasik ekokardiyografi tetkiki ve biyokimyasal kan testi yapıldı. 24s-THC’dan elde edilen verilere göre hastalar dört gruba ayrıldı. Grup 1= Normal tansiyonlu dipper (ND), Grup 2= Normal tansiyonlu nondipper (NN), Grup 3= Hipertansiyonlu dipper (HD), Grup 4= Hipertansiyonlu non-dipper (HN).
Bulgular: En yüksek N/L oranı değeri HN grubunda elde edildi (p=0.005 ve ND, p=0.046 ve NN ile p<0.001 ve HD). N/L oranı ND, NN ve HD gruplarında benzer bulundu. N/L oranı ile gece sistolik KB (r=0.178, p= 0.031), gece diyastolik KB (r=0.176, p=0.032) ve ortalama KB değişimi (r=-0.246, p=0.003) arasında korelasyon saptandı. Çoklu doğrusal regresyon analizinde ortalama KB değişkenliği yüksek N/L oranının bağımsız öngördürücüsü olarak saptandı (β=0.186, %95 GA=0.918-0.982, p=0.044). ROC eğrisi analizinde N/L oranı >2.7 seviyesi, non-dipper HT’yi %83 duyarlılık ve %65 özgüllükle tahmin ettirmektedir (ROC eğrisi altındaki alan=0.653, %95 GA=0.565- 0.741, p=0.001).
Sonuç: Bu çalışmada, N/L oranı KB değişkenliği ile ilişkili bulunmuştur. N/L oranı HT’ye bağlı artmış kardiyovasküler olayları öngörmede kullanılabilecek bir parametre olarak ön plana çıkmaktadır.

Amaç: Kronik obstrüktif akciğer hastalığı (KOAH) tüm dünya ülkelerinde giderek artan önemli bir morbidite ve mortalite nedenidir. Perikart sıvı birikimi (PSB) ise özellikle pulmoner arter hipertansiyonunda ölümün öngördürücüsü olduğu kanıtlanmış güncel bir konudur. Bizim bu çalışmadaki amacımız KOAH’lılarda PSB varlığının ölüm öngördürücüsü olup olmadığını saptamaktır.
Çalışma planı: Çalışmamıza 488 KOAH’lı hasta ve 50 olguluk kontrol grubu alındı. Başlangıçta KOAH’lıların 37’sinde (%7.5) PSB saptandı. Bütün hastalar ortalama 12 ay (1-16 ay aralığında) takip edildi. Sağlıklı kontrol, PSB(+) (n=37) ve PSB(–) gruplarının (n=451) solunum fonksiyon test sonuçları ve ekokardiyografi verileri karşılaştırıldı.
Bulgular: PSB(+) grupta sağ ventrikül fonksiyonlarının daha bozuk olduğu, pulmoner arter basıncının daha yüksek olduğu saptandı. Kaplan-Meier sağ kalım analizinde ortalama bir yıllık takipte PSB(+) grupta mortalite daha yüksekti. (PSB(–) grupta 139 (%30.8) PSB(+) grupta ise 21 (%56.8) log-Rank p değeri: 0.009). Ayrıca regresyon analizinde artmış yaş, oksijen kullanımı ve PSB’nin varlığı artmış mortalite riski ile ilişkili bulundu.
Sonuç: KOAH bulunan kişilerde ortalama bir yıllık takipte, PSB varlığı mortalite için bağımsız öngördürücüdür.

Amaç: Çalışmamızın amacı çok kesitli bilgisayarlı tomografi (ÇKBT) ile saptanan sol ön inen arter (LAD) miyokart köprülerinin (MK) morfolojik ve fonksiyonel özelliklerini ve koroner arter hastalığı ile ilişkisini geriye dönük olarak değerlendirmektir.
Çalışma planı: Çalışmaya ÇKBT ile koroner anjiyografi yapılan 191 ardışık hasta dahil edildi. Koroner lezyonlar ve MK’nin morfolojik özellikleri (derinlik, uzunluk, koroner ağzına olan uzaklığı) incelendi.
Bulgular: Çok kesitli bilgisayarlı tomografi ile LAD’de 41 hastada (%21.5) MK tespit edildi. MK proksimalinde aterosklerotik lezyon %49 (20/41) oranında saptandı. MK segmentinin derinliği ile sistolik baskının derecesi arasında istatistiki olarak anlamlı ilişki saptandı (r=0.538, p<0.01). MB segmentinin koroner ağzından uzaklığı ile sistolik baskının derecesi arasında ilişki saptanmadı. MK segmentinin uzunluğu ile sistolik baskı derecesi arasında ilişki saptanmadı (r=0.058, p=0.721). MK’nin morfolojik özellikleri ile proksimal bölümde saptanan koroner arter hastalığı arasında ilişki bulunamadı.
Sonuç: Çok kesitli bilgisayarlı tomografi ile MK’nin fonksiyonel ve morfolojik özellikleri iyi bir şekilde belirlenebilir. MK olan koroner segmentinin derinliği, baskı derecesi ile ilişkili olup MK özellikleri ile MK’nin proksimal bölümünde gözlenen koroner arter hastalığı arasında ilişki saptanmamıştır.

Amaç: Bu çalışmada, foramen ovale açıklığının (FOA) perkütan yolla kapatılmasının tekrarlayan inmeleri önlemesi ve yeni aritmi oluşumuna etkisi manyetik rezonans görüntüleme (MRG) ve Holter monitörizasyonu ile değerlendirildi.
Çalışma planı: Tüm hastalar birden fazla kez MRG ile tanısı doğrulanmış inme veya geçici iskemik atak geçirmişlerdi. Sağdan sola geçişin olduğu FOA tanısı, transözofajiyal ekokardiyografi (TÖE) ve transkraniyal Doppler ile gösterildi. Manyetik rezonans görüntüleme ile değerlendirme, FOA kapatılmadan önce ve bir yıl sonra yapıldı. Yirmi dört saatlik Holter monitörizasyonu işlemden önceki bir ay içinde ve işlemden sonra altıncı ayda yapıldı.
Bulgular: Daha önce MRG ile tespit edilmiş serebral iskemik olayı olan 47 hastada (25 kadın, ortalama yaş: 38.7 yıl) FOA, perkütan yolla kapatıldı. Bir yıl sonra yapılan TÖE ile hiçbir hastada kalıcı sağdan sola geçiş izlenmedi. On dört aylık izleme sonucunda yeni serebrovasküler olay veya MRG’de yeni lezyonlar görülmedi. Holter monitörizasyonu ile aritmi insidansı işlem sonrasında anlamlı derecede artış göstermedi (p=0.917).
Sonuç: Klinik ve MRG ile yapılan bir yıllık izleme sonucunda, perkütan yolla FOA kapatılan hastalarda tekrarlayan iskemik olay ve işleme bağlı ciddi bir komplikasyon görülmemiştir. Ayrıca Holter monitörizasyonu, işleme bağlı aritmi insidansında işlem öncesine göre artış olmadığını göstermiştir.

Amaç: Bu çalışmamızda yeni diabetes mellitus tanısı konmuş hastalarda sol ventrikül geometrik paternleri ile koroner akım rezervi (KAR) arasındaki ilişkiyi değerlendirmeyi amaçladık.
Çalışma planı: Çalışmamıza yeni diabetes mellitus tanısı konmuş 116 hasta ile sağlıklı 31 olguluk kontrol grubu dahil edildi. Tüm hastalara ekokardiyografik değerlendirme yapıldı. Diyabetli hastalar sol ventrikül kitle indeksi ve göreceli duvar kalınlığına göre dört gruba ayrıldı (NG: Normal geometri; KR: Konsantrik remodelling; EH: Ekzantrik hipertrofi; KH: Konsantrik hipertrofi). KAR koroner hiperemik diyastolik en yüksek hızının istirahatteki en yüksek hıza oranı olarak hesaplandı.
Bulgular: Kontrol grubu ile kıyaslandığında diyabetli hasta grubunda KAR azalmış bulundu (p<0.05). En düşük KAR, kontrol grubu ve diğer gruplar kıyaslandığında KH grubunda saptandı (p<0.05, hepsi için). Aynı zamanda, KAR değeri KR ve EH grubunda NG ve kontrol grubuna göre daha düşük bulundu. İki değişkenli analizde KAR, sol ventrikül geometrisi ile (r=-0.449, p=0.001), sol ventrikül kitle indeksi (r=-0.401, p<0.001), göreceli duvar kalınlığı (r=-0.247, p=0.008), HbA1c (r=-0.576, p<0.001) ve mitral kapak E/A oranı ile (r=0.239, p=0.01) ilişkili bulundu. Çok değişkenli analizde, KAR sol ventrikül geometrisi (β=-0.449, p<0.001), sol ventrikül kitle indeksi (β=-0.192, p=0.016) ve HbA1c (β=-0.576, p<0.001) ile bağımsız ilişkili saptandı.
Sonuç: Yeni diabetes mellitus tanısı konmuş hastalarda KAR bozulmuştur. Bu bozulmanın derecesi normal geometriden konsantrik hipertrofiye doğru artmaktadır. Bu durum diabete bağlı miyokardın yapısal yeniden şekilllenmesinin KAR üzerine etkili olabileceğini düşündürmektedir.

Amaç: Atriyum fibrilasyonlu (AF) hastalar AF kontrolü ve kardiyovasküler (KV) risk profili açısından değerlendirildi.
Çalışma planı: Türkiye genelinde 40 merkezden toplam 510 hasta (ort. (SS) yaş: 67.1 (12.3) yıl, %55.1’i kadın) ile tek vizit temelinde gerçekleştirilen bu çalışmada; hastaların demografik özellikleri, AF’nin özellikleri, Avrupa Kalp Ritmi Birliği (EHRA) AF kardiyak semptom sınıflamasına göre semptom sıklığı ve skoru, AF kontrolü, kardiyovasküler (KV) risk profili, AF tedavisi ve uygulanmakta olan tedavi yaklaşımlarının kanıta dayalı kılavuzlarla uyumu değerlendirildi.
Bulgular: Vizit gününde sinüs ritmi (%10.2) veya kalp hızının (KH) ≤80 vuru/dakika (%29.2) olduğu AF şeklinde olmak üzere AF kontrolü hastaların %39.4’ünde mevcuttu. Kalıcı AF (%56.0) en sık gözlenen AF tipi olup, semptomlar V0 öncesi (%78.8) veya V0 esnasında (%56.5) olmak üzere hastaların %89.2’sinde tespit edildi. Yaş (%72.4) ve hipertansyion (%70.0) en önemli KV risk faktörleri olarak saptandı. Hız ve ritm kontrol stratejilerinin kayıt vizitinde hastaların sırasıyla %76.5 ve %19.2’sinde seçildiği belirlendi. Ort. (SS) EQ-5D skorları VAS için 63.1 (19.8) iken yararlanım endeksi için 0.62 (0.4) olarak bulundu.
Sonuç: Uluslararası, gözlemsel, kesitsel ve öncü çalışma niteliğindeki REALISE AF çalışmasına Türkiye’den katılan AF’li hastaların gerçek yaşamdaki tedavi uygulamalarını yansıtan bu çalışmada, AF kontrolünün optimal düzeyde sağlanamadığı ve bu durumun hastalarda semptom sıklığı, fonksiyonel bozukluk ve yaşam kalitesi değişimlerinin yanı sıra KV olaylar nedeni ile hastanaye başvuru ve müdahale gereksiniminde artışa yol açtığı tespit edilmiştir.

Mitral kapak ve aort kökü replasmanından sonra mitral-aortik intervalvüler psödoanevrizma nadir görülen bir komplikasyondur. Mitral kapak replasmanından sonra sol ventrikül psödoanevrizması da seyrek görülen bir komplikasyondur. Burada, başvurusundan altı yıl önce Bentall operasyonu ve mitral kapak replasmanı geçirmiş, transözofageal ekokardiyografide sol ventrikülde iki adet psödoanevrizma ve mitral-aortik intervalvüler fibroz saptanan 48 yaşındaki bir kadın hastayı tanımlıyoruz.

Pulmoner hipertansiyon (HT) ortalama pulmoner arter basıncının 25 mmHg’nin üzerine çıktığı patolojik durumdur. Pulmoner arteriyel hipertansiyon ise prekapiller pulmoner HT tipi olup, farklı etiyolojik nedenlere bağlı ortaya çıkan, benzer patolojik ve klinik bulgulara neden olan hayatı tehdit eden, pulmoner vasküler direncin yükselmesi ile karakterize bir durumdur. Dasatinib ikili Src/Abl kinaz inhibitörüdür ve imatinibe göre BCR/ABL kinaz afinitesi daha yüksektir ve kronik myelositik lösemide ve Filadelfiya kromozomu pozitif olan akut lenfoblastik lösemide (ALL) kullanılmaktadır. Biz ALL tedavisinde dasatinib kullanımına bağlı olarak pulmoner HT gelişen ve bosentan kullanımı ile düzelen olguyu tartışmayı amaçladık.

Lead çıkarma işlemleri ile ilgili yeni teknikler gelişmesine rağmen, çocuk hastalarla ilgili bilgiler sınırlı olup işlem başarısızlığı ve ciddi komplikasyon riski hala çok yüksektir. Bu yazıda, beş aylıkken ameliyat sonrası AV tam blok nedeniyle başka bir merkezde transvenöz tek odacıklı ventriküler pacemaker yerleştirilmiş olan yedi yaşındaki çocukta büyümeyle ilişkili lead gerilmesi, mekanik basıyla ilişkili önemli triküspit yetersizliği gelişmesi ve aynı zamanda bataryanın bitmesi nedeniyle pacemaker ve lead çıkarılıp eş zamanlı “SelectSecure lead” içeren çift odacıklı pacemaker yerleştirilen hasta sunuldu. Doğumsal kalp hastalığı olan çocuk hastalarda lead çıkarma işlemi düşük kiloda bile Evolution Sistemi kullanılarak yapılabilir. Led çıkarıldıktan sonra yeni lead olarak SelectSecure lümensiz ince lead kullanımı ile venöz obstrüksiyon riski azaltılabilir gibi görünmektedir.

Kist hidatiğin kalp tutulumu nadir görülmektedir ve uzun yıllar semptomsuz kalmaktadır. Bulunduğu bölgeye bağlı olarak şikayete neden olur. Bu yazıda, yoğun perikart sıvısı ile birlikte sağ ventriküle bası yaparak tamponada neden olan dev kist hidatikli bir olguyu sunduk. Tanı transtorasik- transözofajiyal ekokardiyografi ve bilgisayarlı tomografi ile konuldu.

Biventriküler ICD (kalp içi defibrillator) yerleştirilmesi, kardiyomiyopatisi olan seçilmiş olgularda ani kalp ölümü riskini ve kalp yetersizliği semptomlarını azaltmak amacıyla sıklıkla kullanılan bir tedavi yöntemidir. Doğumsal kalp defektleri içinde dekstrokardiye 0.4/10000 oranında rastlanmaktadır. Dektrokardili olgularda daha sonra kardiyomiyopati gelişme riski de oldukça düşüktür. Bu yazıda, biventriküler ICD yerleştirilen kardiyomiyopatisi olan dekstrokardili bir hasta sunuldu.

Stentin yerinden oynaması, açılmaması, kırılması ve kaybolması gibi nadir komplikasyonlar koroner girişimler sırasında meydana gelebilir. Burada primer koroner girişim sırasında stent içindeki balonunun yırtılması nedeniyle yarım açılan ve yerinden oynayan stenti sunduk. Girişimsel bir kardiyolog bizim olgumuza benzer nadir komplikasyonlar için uyanık olmalı ve onlarla başedebilecek tecrübeye ve bilgiye sahip olmalıdır.

Kalp transplantasyonu son dönem kalp yetersizliği bulunan hastaların tedavisinde altın seçenek olmuştur. Uygun verici organı sayısındaki kısıtlılığa bağlı olarak transplantasyon listesinde uzun süre bekleyen hasta sayısında artış olmuştur. Alıcı ve verici seçimi, ameliyat sürecindeki bakım ve immunsüpresif tedavi ile fırsatçı enfeksiyonların önlenmesi gibi konulardaki büyük ilerlemeler kalp transplantasyonu sonuçlarında anlamlı iyileşmeler sağlamıştır. Derlememizde bu karmaşık hastaların bakımlarına ve iyi sonuçlar elde etmek için önerilen değişikliklere dikkat çekilecektir.