TEKHARF Çalışması orijinal kohortunun büyük bir bölümü 8 yıl sonra yeniden izlendi. 1838 kişide (ortalama yaş 48.6 ±14) usulünce ölçülen kan basıncındaki değişimler cinsiyet ve yaş grupları katmanlamasiyle değerlendirildi. Sekiz yıl yaşlanmayla ortalama sistolik ve diyastolik basınçların erkekte +4.5/+2.2 mmHg, kadında +7.2/+3.4 mmHg yükselmiş olacağı öngörüldü. Anılan yaş ayarlaması uygulanınca, ortalama sistolik ve diyastolik basıncın Türkiye genelinde erkekte 3.2/1.9 mmHg arttığı, kadında sistolik basınç anlamlı fark göstermezken, diyastolik değerin 1.5 mmHg yükseldiği kaydedildi. Eski ve yeni kohortu içeren 2575 katılımcıda antihipertansif ilaç kullanan ya da ?140 ve/veya ?90 mmHg üzerindeki hipertansiyon prevalansı erkeklerde %36.3, erişkin kadınlarda %43.1 bulundu. Buna göre halen 5 milyon Türk erkeği ile 6 milyon kadınında hafif ya da daha şiddetli hipertansiyon bulunduğu tahmin edildi. Halkımızda kan basıncı (KB) yüksek olan fertlerin %37'sinin tansiyon ilacı kullandığı ve bunların üçte birinin tansiyonunu ya normal sınırlarda ya da hafif hipertansiyon düzeyinde tutabildiği öne sürülebilir. Sistolik ve diyastolik basınç, çeşitli risk parametreleri arasında, en güçlü bağıntıyı her iki cinsiyette de bel çevresi ile göstermekteydi. Yine her iki cinsiyette sistolik ve diyastolik değer beden kitle indeksiyle de güçlü korelasyon sergilemekteydi. Koroner kalp hastalığı ile sistolik KB arasında her iki cinsiyette de ileri derecede anlamlı (p<0.001) bağıntı, erkekte ayrıca bununla diyastolik KB arasında anlamlı (p<0.04) bağıntı tekdeğişkenli istatistik analizde gözlemlendi. Mültivariye analizde her iki kan basıncı verileri koroner kalp hastalığının bir bağımsız etkeni olarak anlamlı çıkmadı.

Çalışmamızın amacı, Wolff-Parkinson-White (WPW) sendromlu hastalarda aksesuar yolun (AY) sinus ritmindeki yüzeyel EKG ile lokalizasyonwıu sağlayacak yeni bir akım şemasını radyofrekans kateter ablasyonu (RFA) kılavuzluğunda oluşturmak ve aynı amaçla önerilmiş olan diğer akım şerna/arının başarısını sınamaktır. Çalışmaya tek atriyoventriküler AY'u olan ve yüzeyel EKG'de "manifest'' ya da "intermittent" preeksitasyon gösteren WPW sendromlu 65 hasta alındı. EKG'de yetersiz preeksitasyon (QRS genişliği '5100 ms) saptanan ve RFA işlemi başarısız olan hastalar çalışma dışı bırakıldı. AY mitral ve triküspid annuluslar etrafında belirlenen 8 anatomik bölgeden birine lokalize edildi. EKG'ler QRS kompleksi polaritesi, delta dalgası potarilesi ve QRS kompleksi amplitüdü açısından incelendi ve AY bölgeleri arasında ayrım sağlayan kriterler belirlendi. En yüksek başarıyı sağlayan kriterler bir araya getirilerek bir akım şeması oluşturuldu. Yeni akım şeması ile AY hastaların %92'sinde 7 farklı bölgeden birine doğru olarak lokalize edildi. Ancak sağ ve sol posteroseptal yolları EKG ile birbirlerinden ayırmak mümkün olmadı. Başka araştırmacılar tarafından önerilmiş olan üç farklı akım şemasının başarısı aynı hastaların EKG'leri ile sınandı. Bu akım şernaları ile AY'ların sırasıyla %87, %91 ve %93'ünün doğru lokalize edildiği bildirilmiş olmasına karşın, serimizde doğru lokalizasyon oranları sırasıyla %72, %74 ve %62 düzeylerinde kaldı. Sonuç olarak, oluşturduğumuz yeni EKG akım şemasının RFA işlemine kılavuzluk edebilecek bir noninvazif yöntem olduğu ,fakat prospektif bir seride sınanarak yüksek başarı oranının teyit edilmesi gerektiği kanısma varıldı. Diğer üç akını şenıası ile elde elliğimiz sonuçlara benzer şekilde, bizim akım şemamıwı da farklı bir hasta grubunda daha düşük başarı göstermesi beklenebilir.

QT interval dispersiyonunun güvenilirliği ve prognostik değeri hakkında gözlemciler arası değişiklikten kaynaklanan tartı şm alar mevcuttur.Bu çal ı şma sağlıklı erişkinlerde QT intervalinin ve QT dispersiyonunun sol~ınunı fazlarmdan etkilendiği hipotezini öne sürnıektedır. Sağlık personelinden oluşan 60 gönüllü erişkin (38 erkek, 22 kadın, ortalama yaş=25) çalışma grubunu oluşturdu. Elektrokardiyogranılar aynı tekniker tarafından 50 nını/s hızında normal solunum, zorlu inspiriyunı ve zorlu ekspiriyunı sırasında çekildi. QT interval 12 derivasyonda ölçülen maksimum ve minimum QT intervalleri arasmdaki fark olarak tamnılandı. Düzeltilmiş QT intervali (QTc) Bazzet formu/üne göre hesaplandı. Normal solununıla karşılaştırıldığında zorlu inspiriyunı ve ekspiriyum sırasındaki QTc maximum interval/eri arasmda farklılık yoktu (sırasıyla 409±22ms vs 417±26 nıs, P>0.05 ve 412± 18nıs vs 417± 26ms, P>0.05). Zorlu inspiriyunı ve ekspiriyum sırasmdaki QTc dispersiyonu normal solunumdakinden daha düşüklü (sırasıyla 36±8 ms vs 44± 9 ms P<0.001 ve 32±7 vs 44±9 ms, P< 0.001 ). Zorlu ekspi; ·iyunıdaki QTc dispersiyonu zorlu inspiriyumdakinden daha düşüktü (p<0.01 ). Sağlıklı erişkinlerde QT dispersiyonu solunum fazlarından etkilenmektedir ve normal solununıla karşılaştırıldığında hem zorlu inspiriyunıda hem de zorlu ekspiriyunıda QT dispersiyonu azalmaktadır.

Aort kapak replasmanında kullanılacak ideal materyal henüz bulunmamıştır. Kliniğimizde Freestyle stentsiz kapak (Medtronic Ine. Minneopolis M inn.) ile gerçekleştirilen aortik kapak değişim vakaları mn klinik ve ekokardiografik sonuçlarını değerlendirdık Yaşları 62 ile 88 (ort. 71 ± 3.2) arasmda değişen 16 erkek 5 kadm olmak üzere 21 vakada Freesryle stentsiz kapak kullamldı. 14 vakada subkoroner teknik, 7 vakada da total kök değiştirme tekniği kullanıldı. Total iskemik süre 90 ± 13 dakika idi. Tüm seride mortalite ve major kornp/ikasyon gözlenmedi. Yoğun bakırnda ortalama kalma süresi 1.3 gün ve hastanede ortalama kalma süresi 7 ± 2 gündü. Hastaneden taburcu olurken yapılan ekokardiografik incelemede sadece 2 hastada minimal bir aort kaçağı mevcuttu. Takip süresi 4-18 ay (ort. ll ay) arasında değişmekteydi. Bu süre esnasında kapak gradientlerinde hafif azalma gözlendi (p=ns) ve kapağa bağlı herhangi bir kornp/ikasyon gözlenmedi. Taburcu olurken iki hastada gözlenen hafif kaçak kontrollerde de aynıydı. Sonuç olarak biyolojik kapak takı/ması düşünülerı hastalarda Freestyle stentsiz kapakların iyi bir alternatif olduğu düşüncesindeyiz.

Çalrşmamrzda akut miyokard infarktüsii (Mİ) sonrasr hastane içi dönemde kompleks ventrikiil aritmi. kalp yetersizliği veya erken post-Mİ mrgina görülmeyen 462 erkek, 44 kadm (yaş ortalamasr 51 .7±9.4), 264 ön duvar Mİ ve 242 arka duvar Mİ olan 506 Q dalgalr Mİ'lü hastada 2. ayda uygulanan semptomla srmrlr egzersiz testinin bir yriirk mortalite ve kardiyak olaylan öngörmede değeri araştırrldr. Egzersiz testinde 1 mm yatay ST çökmesi veya tipik angina pektor·is oluşmasr iskemi bulgusu olarak kabul edildi. Egzersiz süresinin 6 dk'dan düşük, egzersiz/e sisto/ik arter basmcr artışının (l:lSAB) 30 mmHg'dan az olmasr yüksek risk parametreleri olarak belirlendi. Ölüm, kararsrz angina pektoris, reinfarktiis, koroner anjiyoplasti (PTCA) ve oorto-koroner bay pass girişinıleri (ACBG) kardiyak olay olarak tanrnılandr. Tüm hastalar bir yri süre ile izlendi. Dokuz(% 1.8) hasta öldü. 92 (%18.2) hastada kardiyak olay gelişti. Yüksek kardiyak risk parametrelerinin ölüm ve kardiyak olayları öngörmedeki pozitif prediktif değerleri iskemi için %2, %27, egzersiz süresi için %4, %34 ve l:lSAB için %3, %23; negatif prediktif değerleri iskemi için %99, %89, egzersiz süresi için %99, %87, ASAB için %99, %87 bulundu. Üç parametre birlikte değerlendirildiğinde ise pozitif prediktif değer ölüm için %10'a, kardiyak olaylar için ise %81 'e yükseldi, negatif prediktif değer ölüm için %99 ve kardiyak olaylar için %98 olarak bulundu. Sonuç olarak, Mi sonrası 2. ayda yaprlan egzersiz testinde iskemi, düşük egzersiz kapasitesi, yetersiz SAB yanrtı gibi risk parametreleri bulunmayan hastalarda bir yıllık ölüm ve kardiyak olay riskinin düşük olduğuna ve bu hastalarda rutin koroner anjiyografı yapılmasma gerek olnıadrğrna karar verildi.

Elektif koşullarda koroner anjiyografi yapılan 196 olguda koroner anjiyografinin plazma lipid parametreleri üzerine etkisi araştmldt. 12 saatlik açlıktan sonra koroner anjiyografi yapılacak günün sabah ında işlem öncesi ve koroner anjiyografiden ortalama 24±1 saat sonra periferik venöz kan ömekleri alındı. Tüm olgu/ara Judkins tekniği ile koroner anjiyografi ve ventrikülografi yapıld1. Artere girildikten sonra 5000 ünite heparin yapıldı. İşlem strasuıda 120±20cc kanll·ast madde kullanıldı. Total kolesterol (199.07±3.66 anjiyografi öncesi (AÖ), 185.38±3.39 anjiyografi sonrası (AS) p<0.01 }, trigliserit (160±47 AÖ, 148.4±6.49 AS p<0.001). LDL-kolesterol (136.8±3.28 AÖ, 126.7±3.26 AS p<0.05) ve VLDL-kolesterol (32.8±1.5 AÖ, 29.8±1.4 AS p=0.03) seviyelerinde koroner anjiyografi sonrasmda anlamlı düşme saptandi. İşlem sonrası nda HDL-kolestet·ol seviyesindeki düşme ise istatistiksel olarak anlamlı değildi (34.2±0.7 AÖ, 33.9±0.6 AS). Sonuç olarak bu çalışma, koroner anjiyografinin plazma lipid seviyeleri üzerine etkili olduğu ve bu etkinin işlemden sonra en az 24 saat devam ettiğini göstermiştir. Bundan dolayı da plazma lipid tayini bu periyolla ve olasılıkla daha uwn bir süre ertelenmelidir.

Kararsız angina/ı hastalar ani öliim, miyokard infarktiisii ve revaskiilarizasyon gerektiren inatçr angina açrsmdarı düşiik veya yüksek riske sahiptirler. Yiiksek riske sahip Irasrafarda erken kötü prognoz, yoğun tibbi tedaviye rağmen devam eden semptomatik veya sessiz miyokard iskemisine bağlanmrştrr. Kardiyak troponin T normalde kanda bulunmayan, kasr!mayr düzenleyici bir proteindir. Dolaşrnıda bulumııasr, miyokard hücre hasarnun özgiin ve cluyarlr bir göstericisidir. Çalrşmamrzda kararsrz anginair Irasrafarı n serumunda troponin T varlrğrmn erken prognoıwr belirleyicisi olup olmadrğrm araştrrdrk. Çalrşmaya Braunwald'a göre smrf-111 olan 45 tane kararSIZ anginair hasta alrnclr. Bütiin hastalardan hastaneye ilk başvurduklan anda troponin T için kan almdr ve iist smm 0.2 nglmL kabul edildi. Hastalar kabullerinden itibaren 3 hafta boyunca kareliyak olaylar ( kareliyak ölüm, miyokard infarktiisii, tekrarlayan angina ve revaskülarizasyon) yönünden izlendi. Kareliyak troponin T kararstz anginair 45 hastanlll 18 tanesinde (%40) yüksekti. Hasta/ann hepsinde kreatin fosfokiltoz- MB nornıaldi. Kareliyak troponin T değerleri yüksek o!anlrastalarm 17 (o/o94)'sinde 3 haftairk sürede en az bir kareliyak olay ortaya çtktt. Bunlardan 6 (%33) hastada miyokard infarktüsü, 10 (%56) hastada tekrarlayan angina gelişti ve 6 (%33) hastada revaskülarizasyon gerçekleştirildi. Kareliyak troponin T'nin düşük olduğu 27 lıasta- 111/ı sadece 4'de (o/ol 5) kardiyak olay gelişti. Yüksek km·diyak troponin T'ye sahip olan hastalar düşük kardiyak troponin T grubuna göre 3 haftairk erken dönemde gelişen Irerhangi bir kareliyak olay açısmdan istatistiki olarak farkir bulundu (p

Makale Özeti |Tam Metin PDF

################

################