Amaç: Miyokard enfarktüsü sağ ventrikül (RV) yeniden şekillenmesi ile ilişkilidir. Glypican-6 (GPC6) membran proteoglikan ailesinin bir üyesidir ve kardiyak yeniden şekillenmede önemli rol oynar. Çalışmamızın amacı, GPC6’nın ST elevasyonu olmayan miyokard enfarktüsü (NSTEMI) geçiren hastalarda perkütan koroner girişim (PKG) sonrası RV yeniden şekillenmesini öngörüp öngöremeyeceğini belirlemektir.

Yöntemler: Çalışmaya 164 ardışık NSTEMI ve kontrol grubu hastası dahil edilmiştir. Başlangıç plazma GPC6 düzeyleri, ekokardiyografi ve laboratuvar parametreleri NSTEMI’li RV remodelling ve non-RV remodelling gruplar arasında karşılaştırıldı. Ekokardiyografik veriler başlangıçta ve 6. ayda ölçüldü.

Bulgular: GPC6 düzeyleri NSTEMI grubunda [11,06 ng/mL (4,61-18,17) - 5,98 ng/mL (3,81-9,83)] kontrol grubuna kıyasla yüksekti. RV remodelling insidansı (RV diyastol sonu alanında ≥%20 artış [RV EDA]) 23 hastada (%30) gözlendi. RV EDA 6 ay sonra başlangıca göre anlamlı şekilde arttı 18,68 ± 1,20 cm2 vs. 24,91 ± 1,08 cm2, P < 0,001). GPC6, RV yeniden şekillenmesinin anlamlı bir bağımsız öngörücüsü olmuştur (tehlike oranı: 1.546, %95 güven aralığı: 1,056-2,245, P < 0,001). Alıcı işletim karakteristik eğrisi (ROC) analizleri, GPC6 değerlerinin > 15,5 ng/mL (AUC = 0,828, duyarlılık: %70, özgüllük: %74, P < 0,001) olmasının RV yeniden şekillenmesinin güçlü öngördürücüsü olduğunu göstermiştir.

Sonuç: NSTEMI hastaları RV yeniden şekillenmesi açısından yakından izlenmelidir. GPC6’nın PKG uygulanan hastalarda NSTEMI’yi takiben RV yeniden şekillenmesini saptamada yararlı olduğu görülmektedir.

Amaç: Hafif mitral darlığı olan hastaların önemli bir kısmında hastalığın hemodinamik ciddiyeti ile uyumsuz, efor ile ilişkili semptomlar mevcuttur. Mevcut çalışmada; bu hastalarda egzersize bağlı sol atriyum (SA) disfonksiyonu olup olmadığını ve semptom gelişiminin SA disfonksiyonu ile ilişkili olup olmadığını belirlemeye çalıştık.

Yöntem: Çalışmaya hafif mitral darlığı olan 46 hasta alındı. İstirahat halinde ekokardiyografik ölçümler alındıktan sonra hastalara maksimal egzersiz stres testi uygulandı. Daha sonra hastalar ekokardiyografi laboratuvarına geri götürüldü ve egzersiz sonrası ölçümler kaydedildi.

Bulgular: Çalışma kohortumuz sağlıklı popülasyona göre oldukça yüksek LAVI değerlerine (ortalama: 40,52±18,27) sahipti. Ayrıca, SA rezervuar strain değeri (ortalama: 17,1±8,33) referans değerlere göre azalmış olarak bulundu. Egzersiz sonrasında SA rezervuar strain değerinde anlamlı değişiklik gözlenmedi. Bununla birlikte, trans-mitral basınç gradientleri ve sistolik pulmoner arter basıncı artmış olarak saptandı. Semptom durumu ile ilişkili tek parametre; egzersiz sonrası ortalama trans-mitral basınç gradienti olarak saptandı.

Sonuç: SA rezervuar strain’i, hafif mitral darlıklı hastalarda dahi azalmaktadır. Egzersiz, hafif mitral darlığı olan hastalarda SA rezervuar fonksiyonunda ilave bozulmaya yol açmamaktadır. Bildiğimiz kadarıyla, bu çalışma mitral darlığında egzersizin SA mekanikler üzerindeki etkisini inceleyen ilk çalışmadır.

Amaç: Elektrokardiyografik sol ventrikül hipertrofisi (EKG SVH) kardiyovasküler hastalıklarda prognostik öneme sahiptir. SVH’ye neden olan patolojik süreçler sol atriyumun (LA) yeniden şekillenmesini ve işlev bozukluğunu tetikler. Atriyal fonksiyonlar speckle tracking ekokardiyografi ile değerlendirilebilir. Çalışmamızın amacı EKG SVH’nin LA strain’i üzerindeki potansiyel etkisini araştırmaktır.

Yöntem: Ekokardiyografik sol ventrikül kitle indeksi ile SVH’si olan altmış iki hasta bu çalışmaya dahil edildi. EKG SVH aşağıdakilere göre ölçüldü: Sokolow Lyon voltajı SV1 + RV5/RV6 > 35 mm; Cornell voltajı RaVL + SV3 > 28 mm (erkek cinsiyet) > 20 mm (kadın cinsiyet); veya Cornell ürünü (SV3 + RaVL + (kadın cinsiyet 8 mm)) x QRS süresi) > 2440 mm x ms. Hastalar EKG SVH varlığı veya yokluğuna göre iki gruba ayrıldı. LA strain değerleri ile EKG bulguları arasındaki ilişki araştırıldı.

Bulgular: Hastaların yaş ortalaması 58,3 ± 10,1 yıl, %40,3’ü kadın, %91,9’u hipertansif ve %35,5’i diyabetikti. Sokolow-Lyon voltajı, Cornell voltajı veya Cornell ürününe göre 19 hastada (%30,6) EKG SVH vardı. EKG SVH’si olan hastalarda sol atriyal rezervuar, kondüit ve kasılma strainleri anlamlı derecede düşüktü (P < 0,001). Sol atriyal strain değerlerinin her üç fazı ile Sokolow-Lyon voltajı (rezervuar r = -0,389, P < 0,01; konduit r = -0,273, P < 0,05; kontraksiyon r = -0,359, P < 0,01), Cornell voltajı (rezervuar r = -0,49, P < 0,001; konduit r = -0,432, P < 0,001; kasılma r = -0,339, P < 0,01) ve Cornell ürünü (rezervuar r = -0,471, P < 0,001; konduit r = -0,387, P < 0,01; kasılma r = -0,362, P < 0,01) arasında da istatistiksel olarak anlamlı bir korelasyon vardı.

Sonuç: EKG SVH, bozulmuş LA strain ile ilişkilidir ve LA disfonksiyonunu öngörebilmek için yararlı bir araçtır.

Amaç: Triküspit kapak cerrahisi atan kalpte ya da arrest halindeki kalpte yapılabilir. Bu çalışmada triküspit kapak cerrahisinin sonuçlarının iki farklı yaklaşım temelinde karşılaştırmayı amaçladık.

Yöntem: Ocak 2015-Şubat 2020 tarihleri arasında triküspit kapak cerrahisi ve ek kardiyak cerrahi prosedür uygulanan 204 hasta çalışmaya dahil edildi. Sırasıyla 103 ve 101 hastaya arrest halindeki kalp ve atan kalpte triküspit ameliyatı teknikleri uygulandı. Her iki grupta da eşlik eden valvüler ve/veya koroner işlemler kros klemp altında yapıldı. Grupların preoperatif, postoperatif erken dönem ve postoperatif 6. ay sonuçları karşılaştırıldı.

Bulgular: Gruplar arasında demografik özellikler ve ameliyat öncesi triküspit kapak yetersizliği derecesi açısından fark yoktu. Atan kalp tekniği ile ameliyat edilen hastalarda mekanik ventilasyon, yoğun bakım ve hastanede yatış süreleri anlamlı olarak daha düşüktü. Yeniden eksplorasyon cerrahisi ve ölüm oranları da atan kalp grubunda önemli ölçüde daha düşüktü. Triküspit kapak yetmezliği, triküspit kapağın maksimum ve minimum gradiyentleri ve pulmoner arter basıncı ile ilgili postoperatif altıncı ay ekokardiyografi bulguları atan kalp grubunda daha düşüktü.

Sonuç: Ameliyat sonrası olumsuz klinik bulgulara neden olabilecek kros klemp kaynaklı iskemiden kaçınmak için atan kalpte triküspit kapak cerrahisi arreste kalp tekniğine tercih edilebilir.

Amaç: Kalp yetersizliği (KY); sık hastane yatışının ve ölümün en önemli nedenlerinden biridir. Hem genel popülasyonda hem de KY olan hastalarda farkındalığı, diğer kardiyovasküler hastalıklara göre daha düşüktür. Bu çalışmada; Türkiye’de azalmış ejeksiyon fraksiyonlu (DEF-KY) ve hafif derecede azalmış ejeksiyon fraksiyonlu KY (HEF-KY) olan hastalarda hastalık ile ilgili mevcut bilgi düzeyinin belirlenmesi amaçlandı.

Yöntem: Çalışmamız 34 merkezin dahil edildiği, Aralık 2021- Temmuz 2022 tarihleri arasında gerçekleştirilen çok merkezli bir anket çalışmasıdır. Anket; hastanın bireysel özelliklerine ve KY ile ilgili bilgilere dayanan iki aşamalı sorulardan oluşmaktadır.

Bulgular: Çalışmaya yaş ortalaması 64,58 ± 13 (56-74) yıl, %70,5’i erkek, %29,5’i kadın ve vücut kitle indeksi 32,5 ± 10 kg/m2 olan ve ayakta tedavi gören toplam 2307 KY hastası dahil edildi. Hastaların %74,7’sinde DEF-KY, %25,3’ünde HEF-KY saptandı.Hastaların %30’u KY olduğunu bilmiyordu. KY konusunda yeterli bilgiye sahip olduğunu düşünenler %28.7 iken, %71,3’ü yeterli bilgiye sahip olmadığını düşünüyordu. Hastaların yalnızca %3,7’si KY’nin 3 tipik semptomunu tanımladı. Çalışma popülasyonunun %25,2’si dispneyi, %22’si yorgunluğu ve %25,4’ü bacak ödemini KY’nin en yaygın semptomu olarak tanımladı. KY’nin üç tipik sempto-munu hastaların %27,4’ü tanımladı.

Sonuç: Çalışma popülasyonunun KY semptomları ve hastalığın doğası ile ilgili bilgilerinin düşük olduğunu gördük. Sonlanımları ve faydaları optimize etmek için eğitici ve farkındalığı arttıran faaliyetler gereklidir.

Amaç: Kronik kalp yetersizliği (KKY) yönetimi multidisipliner yaklaşım gerektiren bir durumdur ve bu süreçte birinci basamak hekimlerinin (BBH) kardiyoloji hekimleriyle işbirliği yapması oldukça önemlidir. Bu çalışmada, birinci basamak hekimlerinin KKY yönetimi konusundaki farkındalık ve beklentilerini ortaya koymaya çalıştık.

Yöntem: Çalışma, tek bir bölgede tanımlayıcı nitelikte anket çalışması şeklinde tasarlandı ve çalışmaya, aktif görev yapmakta olan 549 BBH dahil edildi. Anket çalışması ile veriler toplandı.

Bulgular: Çalışmamıza, 389 BBH katıldı. 137’si (%35,2) kendilerine kayıtlı ortalama 40’tan fazla KKY hastası olduğunu ve 331’i (%85,1) hastalarını almakta oldukları medikal tedavi sayesinde tespit ettiklerini belirtti. Hekimlerin, KKY hastalarında en sık sorguladıkları belirtiler, nefes darlığı (%27,5), ayak bileğinde şişlik (%27), ortopne (%23,9) ve çarpıntı (%20,5), en sık sorguladıklarını ifade ettikleri fizik muayene bulguları ise, periferik ödem (%29,2), taşikardi (%18,5), akciğerlerde krepitasyon (%16,8), düzensiz nabız (%15,2) olarak kendini gösterdi. Hekimlerin 203’ü (%55,9) natriüretik peptitlerin ölçümlerinin kurumlarında, gerekli eğitim ve imkan sağlanırsa uygulanabilir olduğunu ifade etti. Hekimlerin çoğu (%46,8) KKY hastaları sevkinde kendilerine öncelik tanınması gerektiğini; 172’si (%44,2) KKY ile ilgili meslek içi eğitim aldığını ve 278’i (%71,5) ise eğitimlerinin yeterli seviyede olmadığını belirtti.

Sonuç: KKY yönetininde BBH’lerin eğitim düzeyi ve mesleki tecrübesi arttıkça daha iyi sonuçlar alınabileceği açıktır. BBH’lerin, KKY konusunda eğitime ihtiyacı ve kardiyoloji uzmanları ile iletişim kalitesinin arttırılması gerekliliği çalışmamızda saptanmıştır.

İkili antitrombositer tedavi, perkütan koroner girişim (PKG) uygulanan koroner arter hastalığı (KAH) olan hastalarda farmakolojik tedavinin hayati bir parçasıdır. İkili antitrombositer tedavinin erken kesilmesi iskemik olay riskini artırırken, ikili antitrombositer kullanan bazı hastaların acil ameliyat gereksinimi olabilir ve bu da tedavinin kesilmesini gerektirebilir. İntravenöz bir P2Y12 antagonisti olarak Kangrelor, yalnızca birkaç dakika içinde güçlü bir trombosit inhibisyonu sağlar ve ilacın kesilmesinden sonraki bir saat içinde trombosit aktivitesi normalleşir. Kangrelor köprülemesi ile uygulanan antitrombosit tedavi, ikili antitrombositer tedavinin kesilmesini gerektiren KAH hastalarında trombosit inhibisyonunun devamını sağlamak için alternatif bir seçenek olarak giderek daha fazla çalışılmaktadır. Akut koroner sendrom nedeniyle yakın zamanda PKG öyküsü olan hastamızda, transözofageal ekokardiyografi (TEE) sonrasında ciddi bir özofagus perforasyonu yaşandı. Bu ölümcül komplikasyon endoskopik olarak iyi bir şekilde yönetildi ve yakın zamanda uygulanmış PKG tedavisinin bir parçası olarak uzatılmış kangrelor infüzyonu, komplikasyonun yönetimi boyunca hiçbir trombotik veya kanama olayı olmaksızın başarıyla kullanıldı.

Atriyoventriküler bloklu hastaların tedavisinde geleneksel olarak sağ ventriküler uyarım tercih edilmektedir. Bununla birlikte, uzun süreli sağ ventriküler uyarım, senkron olmayan ventriküler elektriksel aktivasyon, anormal ventriküler yeniden şekillenme ve artan enerji harcaması nedeniyle ventriküler fonksiyonların bozulmasıyla karakterize, kalp pili uyarımına bağlı kardiyomiyopatiye neden olabilir. Biventriküler uyarım, kalp pili uyarımına bağlı kardiyomiyopatide kılavuzun önerdiği tıbbi tedavinin yanı sıra tek tedavi seçeneğiydi. Bununla birlikte, sol dal alanı uyarımını içeren iletim sistemi uyarımı yakın geçmişte ortaya çıktı ve biventriküler uyarıma kıyasla elektro-mekanik ventriküler senkronizasyon ve hemodinamik parametreler açısından daha iyi sonuçlar sağlayarak biventriküler uyarıma fizyolojik bir alternatif olarak benimsendi. Bu yazımızda sol dal alanı uyarımından kısa süre sonra kalp pili uyarımına bağlı kardiyomiyopatinin toparladığı bir hastayı sunduk.

Brugada tip 1, ateşli hastalıklar, gebelik ve bazı ilaçlar gibi farklı etiyolojiler tarafından tetiklenen aritmojenik bir bozukluktur. Brugada paterninin elektrokardiyografik (EKG) yansıması, hipofiz cerrahisi için genel anestezi sonrası ventriküler aritmi gelişen bir hastada tanımlanmıştır.