Prehipertansiyonda epikardiyal yağ dokusu kalınlığı ile kan basıncı düzeyleri arasındakı ilişki

AMAÇ
Epikardiyal yağ dokusunun (EYD) kalınlığının artışı kardiyovasküler hastalıklar için bir risk faktörüdür. Önceki çalışmalar normotansif bireylere göre hipertansif hastalarda EYD kalınlığının arttığını göstermiştir. Biz bu çalışmada normotansif, prehipertansif ve hipertansif bireyler arasında ekokardiyografi ile ölçülen EYD kalınlığı arasında fark olup olmadığını ve ayrıca prehipertansiflerde EYD kalınlığının kan basıncı düzeyi ile ilişkisini araştırmayı amaçladık.

ÇALIŞMA PLANI
Çalışmaya Amerikan Hipertansiyon Kılavuzu’na (Ulusal Komite’nin 7. Raporu) göre prehipertansif (n=50), hipertansif (n=50) ve normotansif sağlıklı (n=50) bireyler alındı. Tüm katılımcılara transtorasik ekokardiyografi incelemesi yapıldı. EYD kalınlığı parasternal uzun aks penceresinden sistol fazının sonunda ölçüldü.

BULGULAR
Normotansif sağlıklı bireylerle karşılaştırıldığında prehipertansif ve hipertansif bireylerde EYD kalınlığı anlamlı olarak artmıştır (sırasıyla, 4.1±1.1 mm, 5.4±1.3 mm ve 6.6±1.5 mm, p<0.001). Yaş, cinsiyet, yüksek yoğunluklu lipoprotein, bel çevresi ve beden kütle indeksi gibi faktörlere göre düzeltme yapıldığında EYD kalınlığı normansif, prehipertansif ve hipertansif gruplarda sırasıyla 4.3±1.2 mm, 5.3±1.2 mm ve 6.4±1.4 mm olarak ölçüldü (p=0.001). Prehipertansif grupta, çok değişkenli doğrusal regresyon analizine göre EYD kalınlığı hem sistolik (r=0.305, p=0.001) hem de diyastolik (r=0.297, p=0.001) kan basınçları ile diğer risk faktörlerinden bağımsız olarak pozitif yönde anlamlı ilişkili bulundu.

SONUÇ
Ekokardiyografi ile ölçülen EYD kalınlığı hipertansif hastalara ek olarak prehipertansiflerde de normal kan basıncına sahip bireyler ile kıyaslandığında diğer faktörlerden bağımsız şekilde artmıştır. Ayrıca prehipertansif hastalarda sistolik ve diastolik kan basıncı düzeyleri EYD kalınlığı ile anlamlı olarak ilişkilidir.