Arkus aorta anatomisinin ve dallanma paternindeki varyasyonların anjiyografik olarak değerlendirilmesi

AMAÇ
Bu yazıda, arkus aorta anatomisini ve dallanma paternindeki varyasyonları araştırmayı ve her bir tipin görülme sıklığını ortaya çıkarmayı amaçladık.

YÖNTEMLER
Eylül 2011-Kasım 2013 tarihleri arasında anjiyografi yapılan 270 hasta (144 erkek, 126 kadın) arkus aorta anatomisi ve dallanma paternindeki varyasyonlar açısından geriye dönük olarak değerlendirildi. Hastaların ortalama yaşı 59.8 idi (dağılım: 13-88). Sık ve nadir görülen dallanma varyasyonları bulunarak tiplere ayrıldı. Ayrıca hastalar arkus aorta anatomisine göre sınıflandırıldı. Varyasyonların görülme sıklığı ve arkus aorta tipleri istatistiksel olarak değerlendirildi.

BULGULAR
Toplam 270 hastanın değerlendirilmesiyle altı tip dallanma türü bulundu. Hastaların 198’inde (%73.3) arkus aortadan üç dalın çıktığı (TB, LCC, LS) klasik tip (tip 1), 58’inde (%21.5) LCC’nin TB’den köken aldığı en sık görülen değişiklik olan tip 2 (bovine arkusu tipi), yedisinde (%2.6) sol vertebral arterin arkus aortadan köken aldığı tip 3 görüldü. Tip 2 ve 3’ün birleşimi olan tip 4, üç hastada (%1.1) görülürken, sırasıyla ana karotis arterlerin ortak kökü, LS ve aberran RS dizilimi olan tip 5 üç hastada (%1.1) saptandı. Arkus aortadan çıkan iki dalın olduğu (ana karotis ve subklavyan arterlerinin ortak kökleri) avian form olarak bilinen tip 6 ise bir hastada (%0.4) görüldü. Hastaları arkus aorta anatomisine göre sınıflandırdığımızda ise tip 1, tip 2 ve tip 3 sırasıyla 195, 40 ve 35 hastada görüldü.

SONUÇ
Arkus aorta anatomisi ve varyasyonlarını bilmek damar içi işlemler ve göğüs-boyun cerrahisi esnasında büyük öneme sahiptir.