ST yükselmeli miyokart enfarktüsü hastalarında çekilen pıhtının histopatolojik özelliklerinin uzun dönem sol ventrikül fonksiyonuyla ilişkisi

AMAÇ
Bu çalışmada, ST yükselmeli miyokart enfarktüsü (STYME) sonrası emme yöntemiyle alınan pıhtının yaşı ve yangı düzeyinin (YD), taburculuk öncesi ve uzun dönem sol ventrikül (SV) fonksiyonlarıyla olası ilişkisi araştırıldı.

YÖNTEMLER
Çalışmaya enfarktüsle ilişkili arterden tıkayıcı pıhtının 7-F kateter yardımıyla alındığı 25 STYME hastası dahil edildi. Pıhtının YD, beş yüksek düzeyde büyütme alanında görülen ortalama lökosit sayısına göre derecelendirildi: alan başına hafif ≤100 lökosit ve belirgin >100 lökosit. Ayrıca, örnek daha önceden tanımlanmış kriterlere göre taze veya litik/organize (L/O) olarak da sınıflandırıldı. Ekokardiyografik değerlendirme taburculuk öncesi ve birinci yılda yapıldı. Olumsuz sol ventrikül yeniden biçimlenmesi (SVYB), SV diyastol sonu hacminde başlangıç değerine göre %20 artış olması şeklinde tanımlandı.

BULGULAR
SVYB sekiz hastada gözlendi. Alınan örneğin ortalama lökosit sayımı (127.5±86.0 ve 227.2±120.7; p=0.026) ve belirgin yangısı olan hastaların sıklığı (%35 ve %75; p=0.046) SVYB gözlenen grupta anlamlı olarak daha yüksekti. Serum yüksek duyarlıklı keratin C-reaktif protein (hsCRP) düzeyi, örneğin lökosit sayımıyla anlamlı biçimde orantılıydı (r=0.532, p=0.006). Örneğin L/O yapısı, taze pıhtı varlığına kıyasla daha iyi taburculuk öncesi ve uzun dönem SV hacimleri ve ejeksiyon fraksiyonu değerleriyle ilişkiliydi.

SONUÇ
Örnekte artmış lökosit sayısı ve taze pıhtı varlığı, klinik ve işlemle ilişkili özelliklerden bağımsız olarak SV fonksiyonlarında uzun dönemde bozulma ile ilişkili olabilir. Bunun yanında, hsCRP gibi serum yangı belirteçleri tıkanıklık bölgesindeki yangısal cevabın şiddetini yansıtabilir.