Türkiye’de bir kardiyak rehabilitasyon merkezinin hastalarında yaşın sonuçlar üzerine etkisi

Amaç: Bu çalışmanın amacı ≤65 yaş ve >65 yaş arasındaki Türk hastalarda fizyolojik parametreler, ekokardiyografi ölçümleri, lipit profilleri ve psikolojik parametreler açısından 12 haftalık faz II kalp rehabilitasyonunun (KR) etkinliğini değerlendirmektir.
Yöntemler: Bu geriye dönük çalışmaya, faz II kalp rehabilitasyon programlarını tamamlamış 68 hasta alındı. Hastaların ekokardiyografi ölçümü, fiziksel parametreleri, psikolojik durumları ve serum lipit düzeyleri programa girmeden önce ve program tamamlandıktan hemen sonra değerlendirildi. Hastalar 65 yaş ve altı ve 65 yaş üstü olmak üzere iki gruba ayrıldı ve KR programının etkisi karşılaştırıldı.
Bulgular: KR öncesi ve sonrası 65 yaş ve altı hastaların ortalama kalp hızı (KH), seans sırasında egzersiz seviyesi, sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu (SVEF), Beck Depresyon Envanteri (BDE), Durumluk-Sürekli Kaygı Envanteri (STAI) I-II, istatistiksel olarak anlamlı farklılık gösterdi. Altmış beş yaş üstü hastaların ortalama seans sırasında egzersiz seviyesi, SVEF, yüksek dansiteli lipoprotein (HDL), BDE, STAI-I ve STAI-II parametreleri istatistiksel olarak anlamlıydı. Altmış beş yaş ve altı ve 65 yaş üstü hasta gruplarının yüzde değişimleri karşılaştırıldığında, ortalama KH (+11.24±12.62 ve +3.96±12.50; p=0.039), SVEF (+21.31±21.37 vs +9.55±13.50; p=0.035) ve STAI I (-11.33±11.51 ve -23.25±1 4.08; p=0.025) parametreleri istatistiksel olarak anlamlıydı.
Sonuç: Bu çalışma Türk toplumunda yaşlı hastaların KR’den genç hastalar kadar fiziksel parametreler, ekokardiyografi ölçümleri, lipid profili ve psikolojik parametreler açısından yarar sağladığını ortaya koymuştur.

Anahtar Kelimeler: Yaş, kardiyak rehabilitasyon; ejeksiyon fraksiyonu; yaşlı.