Orta Rakımda Yaşayan Dipper ve Dipper Olmayan Hipertansif Hastaların Klinik ve Demografik Özellikleri

AMAÇ
Hipertansiyon (HT), yaşam tarzı, genetik, zihinsel stres ve çevresel faktörlerle ilişkili karmaşık bir klinik sendromdur. Yüksek rakım (H-ALT), HT gelişimini etkileyen çevresel faktörlerden biridir. Bu çalışma, orta rakımda (M-ALT) yaşayan hastaların klinik ve demografik özelliklerini analiz etmeyi amaçlamaktadır.


YÖNTEM
24 saatlik ambulatuvar kan basıncı ölçümü (ABPM) ile hipertansiyonu doğrulanan toplam 515 hasta taranmıştır. Çalışma dışı bırakılanların ardından, nihai çalışma popülasyonu 452 hastadan oluşmuştur. Hastalar, dipper hipertansiyon ve non-dipper hipertansiyon olmak üzere iki gruba ayrıldı.


BULGULAR
Non-dipper grubundaki hastalar daha yaşlıydı (SD: 61 ± 13 - 54 ± 12 yıl, p < 0,001) ve anlamlı derecede daha yüksek bel çevresine sahipti (SD: 104 ± 13 - 107 ± 12 cm, p = 0,022). Ancak dipper grubundaki hastaların gündüz ortalama SKB'ı (SD: 144 ± 16 - 141 ± 17 mm Hg, p = 0,027) ve DKB'ı (SD: 89 ± 12 - 87 ± 13 mm Hg, p = 0,037) anlamlı derecede daha yüksekti. Non-dipper grubundaki hastalarda anormal sol ventrikül global longitudinal strain oranı anlamlı olarak daha yüksekti (n: 218 (%65,6) - n: 53 (%46,7), p = 0,009).


SONUÇ
Çalışmamızda, multisistemik sonuçların kötü olduğu non-dipper hipertansiyon paternine sahip hastalarda, daha yüksek bel çevresi ve subklinik sol ventrikül disfonksiyonu (anormal LVGLS) olduğu tespit edildi. Ayrıca, non-dipper hipertansiyon paternine sahip hastalar çalışma popülasyonunun %76'sını oluşturuyordu.