Türkiye’de hipertansif hastalarda inme riski ve inme riski açısından bölgesel farklılıkların belirlenmesi: Hastane tabanlı, kesitsel, epidemiyolojik anket (THİNK)* çalışması

AMAÇ
Bu çalışmada Türk toplumunda hipertansif hastalarda inme riskinin ve bu risk açısından bölgesel farklılıkların belirlenmesi ve bu kişilerde hipertansiyon dışındaki inme risk faktörlerinin değerlendirilmesi amaçlandı.

ÇALIŞMA PLANI
Yedi farklı coğrafik bölgeden 22 şehirdeki 39 merkezde hastane tabanlı, epidemiyolojik, kesitsel, müdahalesiz bir anket çalışması yapıldı. Framingham Kalp Çalışması’ndaki algoritma kullanılarak, 54-85 yaş arası hipertansif 6790 hasta (%59.3’ü kadın, %87.4’ü 54-74 yaş arası) için 10 yıllık inme riski yüzde (%) olarak hesaplandı. Kan basıncı düzeyleri hem ESC (European Society of Cardiology) hem de JNC 7 (Seventh Report of the Joint National Committee) tanımlamasına göre değerlendirildi.

BULGULAR
ESC sınıflamasına göre hastaların yaklaşık %69’u hafif-şiddetli hipertansif, JNC 7 sınıflamasına göre ise %70’i evre 1 ya da evre 2 hipertansif olarak kabul edildi. Çalışma grubunda 10 yıllık ortalama inme risk yüzdesi %17±15 olarak hesaplandı. En yüksek risk Karadeniz (%19±14), en düşük risk ise Marmara Bölgesi’nde (%16±14) bulundu (odds oranı 1.62, %95 güven aralığı 1.32-1.99; p<0.001). Odds oranlarına göre Türk toplumu için inme risk faktörlerinin önem sırası şu şekildeydi: Sol ventrikül hipertrofisi, ileri yaş, kan basıncı yüksekliği, erkek cinsiyet, koroner kalp hastalığı, sigara kullanımı, diyabetes mellitus, kreatinin yüksekliği, HDL düşüklüğü, açlık kan şekeri yüksekliği, yaşanan coğrafik bölge ve obezite.

SONUÇ
Türk toplumunda hipertansiyon hastalarının büyük bölümü antihipertansif tedavi altında olmasına rağmen yüksek inme riski taşımaktadır.