Kateter yoluyla duktus arteriyozus açıklığının kapatılması sırasında ekokardiyografik değerlendirme: Radyasyona maruz kalma azaltılabilir mi?

AMAÇ
Çocuk hastalar, erişkinlere göre radyasyonun etkilerine karşı daha hassas oldukları için, girişimsel kalp kateterizasyonu sırasında aldıkları radyasyon dozları gün geçtikçe daha da önem arz etmektedir. Diğer girişimsel işlemlerde olduğu gibi, transkateter duktus arteriyozus açıklığı (DAA) kapatılması işleminde de, çocuk hastaları tedavi ederken, radyasyon maruziyeti ön plana çıkmaktadır. Bu çalışmanın amacı, çocuklarda transkateter DAA kapatılması sırasında, nasıl daha az iyonize radyasyon verilerek işlemin yapılabileceğini göstermek ve aynı zamanda gereksiz yere verilen kontrast madde miktarının düşürülebileceğini gösterebilmektir.

ÇALIŞMA PLANI
Duktus çapına ve morfolojisine uygun cihaz seçimi sonrası, transkateter DAA kapatılması yapılan hastalarda, işlem sonrası uygulanan transtorasik ekokardiyografi ve kontrol aortografi bulguları değerlendirildi. İşlemler sırasında Gianturco coil (10/63), Amplatzer Duct Occluder (ADO, 31/63), Flipper coil (19/63) ve Amplatzer vascular plug (3/63) kullanıldı.

BULGULAR
Skopi süresi, toplam radyasyon dozu ve kullanılan kontrast madde miktarı sırası ile; 12±6.4 dakika, 28.1±14.7 cmGy/cm2/kg ve 4.2 ± 2.3 cc/kg idi. İşlem tamamlandıktan sonra yapılan kontrol anjiyografide hastaların %39.7’sinde değişik düzeylerde rezidü izlenirken eş zamanlı yapılan ekokardiyografide bu oran %9.5 olarak saptandı. Kontrol aortografi sırasında hastaların toplam aldıkları radyasyon dozunun %13,3’ünü ve kontrast miktarının ise %27.2’sini aldıkları saptandı.

SONUÇ
Transkateter DAA kapatılması sonrasında kontrol aortografi yerine ekokardiyografik değerlendirme yapılması durumunda hastaların daha az radyasyona ve kontrast maddeye maruz kalacağını düşünmekteyiz.v