Üçüncü basamak bir hastanenin kardiyoloji polikliniğine başvuran yaşlı hastalarda yanlış digoksin kullanımı

AMAÇ
Üçüncü basamak bir hastanenin kardiyoloji polikliniğine başvuran yaşlı hastalarda digoksin kullanım sıklığı ve endikasyonları araştırıldı.

ÇALIŞMA PLANI
Çalışmaya, ileriye dönük bir tasarımla, kardiyoloji polikliniğine başvuran, 70 yaş ve üzerinde (ort. yaş 77±6) 800 ardışık hasta alındı. Bu hastaların 124’ü (%15.5) digoksin kullanmaktaydı. Tüm hastalara transtorasik ekokardiyografi yapıldı. Sol ventrikül sistolik fonksiyonu normal olan ya da atriyal fibrilasyonu (AF) olmayan hastalarda digoksin endikasyonunun yanlış olduğu kabul edildi.

BULGULAR
Hastalara uzun dönemli digoksin verilmesinin nedenleri kalıcı AF (n=55, %44.4), kalp yetersizliği (n=51, %41.1) ve paroksismal AF (n=8, %6.5) idi. On hastada (%8.1) ise digoksin kullanımının kesin nedeni belirlenemedi. Digoksin tedavisinin 76 hastada (%61.3) doğru endikasyonla verildiği görülürken, 48 hastada (%38.7) yanlış endikasyonla digoksin verilmişti. Digoksin tedavisi için tek nedenin kalp yetersizliği olduğu 51 hastanın 30’unda (%24.2) kalp yetersizliği tanısı yanlış tanı olarak kabul edildi. Yanlış endikasyonun diğer nedenleri paroksismal AF ve endikasyonun belirsizliği idi. Digoksin dozları, 24 hastada (%19.4) günlük bir tablet (0.25 mgr), 30 hastada (%24.2) günlük yarım tablet (0.125 mgr), 10 hastada (%8.1) bir gün ilaçsız haftada altı tablet (0.214 mgr/gün) ve 60 hastada (%48.4) iki gün ilaçsız haftada beş tablet (0.179 mgr/gün) şeklindeydi. Ortanca digoksin dozu 0.182 mgr/gün bulunurken, hastaların %75.8’inde digoksin dozu bu yaş grubu için önerilen dozdan yüksekti.

SONUÇ
Bulgularımız, yaşlı hastaların yaklaşık %40’ının digoksini yanlış endikasyonla kullandığını ve bu hastaların %75’inde kullanılan dozun yaşlı hastalar için önerilen dozdan yüksek olduğunu göstermektedir.