Primer perkütan koroner girişim uygulanan hastalarda eritrosit dağılım genişliği ile kontrast madde nefropatisi arasındaki ilişki

AMAÇ: Bu çalışmada, primer perkütan koroner girişim (PKG) uygulanan hastalarda eritrosit dağılım genişliği (EDG) ile kontrast madde nefropatisi (KMN) arasındaki ilişkiyi incelemeyi amaçladık.
YÖNTEMLER: Çalışmaya ST yükselmeli miyokart enfarktüsü (STYME) nedeniyle primer PKG uygulanan toplam 359 hasta alındı. Başlangıç değerlere göre PKG’den 48 saat sonra serum kreatinin değerinin %25 ya da 0.5 mg/dl’nin üzerinde artması KMN olarak tanımlandı.
BULGULAR: Çalışmaya alınan hastaların %13.8’inde KMN gelişti. EDG değerleri KMN gelişen grupta KMN gelişmeyen gruba göre anlamlı derecede daha yüksekti (sırasıyla, 16.9±2.00 ve 14.8±2.14, p<0.001). KMN gelişen grupta KMN gelişmeyen gruba göre, yaş, diabetes mellitus sıklığı, başlangıç kreatinin, Δ- kreatinin ve kontrast madde miktarı belirgin olarak daha yüksek iken sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu ve başlangıç glomerül filtrastyon hızı (GFH) daha düşüktü. EDG ile kreatinin seviyesindeki değişiklik (Δ- kreatinin) arasında istatistiksel olarak zayıf ilişki saptandı (r=0.250, p=0.002). Diabetes mellitus (odds oranı [OO]: 3.252, %95 GA=1.184– 8.951, p=0.022), yüksek EDG (OO: 1.716, %95 GA=1.363– 2.157, p<0.001), başlangıç düşük GFH (OO: 0.941, %95 GA=0.925–0.971, p<0.001), kreatinin seviyesindeki değişiklik (Δ- kreatinin) (OO 1.197, %95 GA 1.061–2.986, p=0.006) ve yüksek kontrast madde miktarı (OO: 1.187, %95 GA=1.048– 3.02, p=0.001) KMN gelişimi için bağımsız öngördürücüler olarak gözlendi.
SONUÇ: Diabetes mellitus, yüksek EDG, başlangıç düşük GFH, kreatinin seviyesindeki değişiklik ve yüksek kontrast madde miktarı, STYME nedeniyle primer PKG uygulanan hastalarda KMN için bağımsız öngördürücülerdir.