Amaç: Aile gelirinin sigara içiciliği, metabolik sendrom (MS) ve bileşenleri, hiperapo B, yüksek C-reaktif protein (CRP) ile yeni gelişen koroner kalp hastalığı (KKH) bakımlarından öngördürücülüğü, cinsiyet farkları da gözetilerek araştırıldı.
Çalışma planı: TEKHARF çalışması 1997/98 ve 2002/03 taramalarında yer alan ve 2004/05 taramasına kadar izlenen, 28 yaş veya üzerindeki 3273 katılımcı (1610 erkek, 1630 kadın; ort. yaş 48.3±12; ortalama izlem 5.9 yıl) prospektif biçimde incelendi. Aylık aile geliri, katılımcıların bildirimine göre, dört dilimde gruplandırıldı. Yüksek apo B için 120 mg/dl, yüksek CRP için 3.0 mg/l sınır olarak alındı; MS için TEKHARF modifikasyonlu ATP III tanısına uyuldu; KKH tanısı, öykü, kardiyovasküler sistem fizik muayenesi ve istirahat EKG’lerinin Minnesota kodlamasına dayandırıldı.
Bulgular: Lojistik regresyon analiziyle yaş ayarlamasından sonra, erkeklerde gelir dilimi artışıyla diyabet, hipertansiyon ve hiperapo B’de artış öngörüldü. Kadınlarda ise, sigara içiciliği ile hiperapo B gelirle doğrusal; obezite, abdominal obezite ve - anlamlılığa erişmese de - trigliserid/HDL dislipidemi gelişmesi ters ilişki içindeydi; diyabet ve hipertansiyon gelirle öngörülemedi. Her iki cinsiyette de, yüksek CRP düzeyi riski gelir azlığında (dilim 1-3, <910 YTL) artıyordu (nispi risk 1.47, p<0.002). Ölümlü olan ve olmayan KKH gelirle anlamlılığa ulaşmayan bir nispi risk (1.27) sergiledi.
Sonuç: Türk yetişkinlerinde refah düzeyi, sakıncalı bir risk profilinin gelişmesine anlamlı katkı yapmaktadır. Kadınlarımızda refahla artan sigara içiciliğinin (abdominal) obezite üzerindeki olumlu etkileri nedeniyle, yüksek aile geliri, bazı kardiyometabolik durumların riskinde iyileşmeyi öngördürmektedir.

Amaç: Medikal ve cihazlı destek tedavilerindeki son gelişmelere rağmen UNOS 2 (United Network for Organ Sharing) statüsündeki son dönem kalp yetersizliği hastalarında tedavi stratejileri halen tartışmalıdır. Bu çalışmada, UNOS 2 son dönem kalp yetersizliği olan ve kalp nakli bekleme listesine alınan hastaların bekleme sürecindeki klinik durumları ve prognozları incelendi.
Çalışma planı: Çalışmada UNOS 2 statüsünde olan ve kalp nakli programına alınan 78 hasta (62 erkek, 16 kadın; ort. yaş 43±12) incelendi. Nakil programına alındıktan sonra hastaların kalp yetersizliği nedeniyle hastaneye yatış sıklığı, bir üst UNOS sınıfına ilerleme, nakil yapılıp yapılmadığı ve mortalite oranları değerlendirildi.
Bulgular: Hastaların listede bekleme süresi ortalama 17±10 ay idi. Kalp yetersizliği nedeniyle hastaneye yatış sıklığı 4±2/yıl bulundu. Yedi hastaya (%9) devamlı ventrikül taşikardisi nedeniyle kardioverter defibrilatör takıldı. Dokuz hastada (%11.5) UNOS 1B’ye ilerleme görüldü. On sekiz hastaya (%23.1) listede altı aylık bekleme süresinden sonra ortotopik kalp nakli uygulandı. Kalp nakli uygulanan hastalarda mortalite oranı %22.2 (4 hasta), bekleme listesinde olan hastalarda ise %25 (15 hasta) bulundu (p=0.03). Nakil listesindeyken kaybedilen hastaların 11’inde (%73.3) neden ani ölüm idi. Nakil uygulanan hastalarla izlemdeki hastalar sonlanım noktası olarak mortalite ve UNOS 1B’ye ilerleme açısından karşılaştırıldığında, nakil yapılmayan grupta oran anlamlı derecede daha yüksek idi (24 hasta, %40 ve 4 hasta, %22.2; p=0.01).
Sonuç: UNOS 2 statüsündeki hastalarda ilerideki klinik kötüleşmelerin, sık kalp yetersizliği ataklarının ve kardiyak ölümlerin önlenmesi açısından kalp nakli uygun bir tedavi seçeneğidir.

Amaç: Mitral kapak darlığı (MKD) olan hastalarda A-tip ve B-tip natriüretik peptidlerin (ANP ve BNP) düzeyleri belirlendi, bu düzeylerin klinik ve ekokardiyografik parametrelerle ilişkileri incelendi.
Çalışma planı: İzole MKD saptanan ve sinus ritmindeki 38 hasta (33 kadın, 5 erkek; ort. yaş 44±9) ve sağlıklı bireylerden oluşan 12 kişide (10 kadın, 2 erkek; ort. yaş 46±7) ekokardiyografik inceleme yapıldı ve ANP ve BNP düzeylerini belirlemek için kan örnekleri alındı.
Bulgular: Hasta grubunda plazma BNP ve ANP düzeyleri kontrol grubuna göre anlamlı derecede yüksek bulundu (BNP için sırasıyla, 79±55 pg/ml ve 12±7.2 pg/ml; ANP için 45±33 ng/ml ve 6±4 ng/ml; p<0.001). Sol atriyum çapları ve sol atriyal volüm indeksi MKD’li grupta anlamlı derecede yüksek (p<0.001); mitral kapak lateral annulusundan ölçülen erken (p=0.001) ve geç (p=0.02) diyastolik hızlar anlamlı derecede düşüktü; fakat, sol ventrikül sistolik fonksiyonunu gösteren sistolik hız değerleri kontrol grubuyla benzer bulundu. Hasta grubunda serum ANP ve BNP düzeyleri fonksiyonel kapasite (sırasıyla, r=0.43, p=0.007; r=0.44, p=0.006), tahmini pulmoner arter basıncı (r=0.37, p=0.022; r=0.39, p=0.019) ve sol atriyal volüm indeksi (r=0.48, p=0.003; r=0.41, p=0.015) ile ilişkili bulundu. Mitral kapak alanı sadece ANP ile anlamlı ilişki gösterdi (r=-0.37, p=0.022). Çokdeğişkenli analizde, sol atriyal volüm indeksi ve tahmini pulmoner arter sistolik basıncının hem serum BNP (sırasıyla, ß=0.32, p=0.040 ve ß=0.34, p=0.030) hem de ANP (ß=0.40, p=0.010 ve ß=0.32, p=0.040) düzeyleri için bağımsız öngördürücüler olduğu görüldü.
Sonuç: Mitral kapak darlığında, sol atriyal volüm indeksi ve tahmini pulmoner arter basıncı plazma BNP ve ANP düzeylerindeki artışla en yakın ilişki gösteren değişkenlerdir. Plazma ANP veya BNP düzeyleri, ekokardiyografik verileri yetersiz olan hastalarda yol gösterici olabilir.

Amaç: Akut miyokard infarktüsünün (AMİ) ilk altı saatinde koroner baypas uygulanan hastaların erken dönem sonuçları değerlendirilidi.
Çalışma planı: Çalışmaya, AMİ tanısı ile ilk altı saat içinde koroner baypas ameliyatı uygulanan 128 hasta (97 erkek, 31 kadın; ort. yaş 61±5; dağılım 41-78) alındı. Acil cerrahi girişim, 88 hastada (%68.8) koroner anjiyografide çokdamar kritik lezyonu saptanması, 20 hastada (%15.6) perkütan transluminal koroner anjiyoplastide (PTKA) başarısız olunması, 20 hastada ise elektif primer PTKA sonrası komplikasyon gelişmesi nedeniyle uygulandı. Altı hastaya (%4.7) anjiyografi sırasında kalbin durması nedeniyle kardiyopulmoner canlandırma uygulandı. Ameliyat 104 olguda (%81.3) kardiyopulmoner baypas ile, 24 olguda (%18.8) çalışan kalpte yapıldı. Ameliyat öncesinde sekiz hastaya, ameliyat sonrasında altı hastaya intra-aortik balon pompası uygulandı.
Bulgular: Altı hasta (%4.7) yaşamını yitirdi. Bu hastaların üçü kardiyopulmoner canlandırma ile ameliyata alınmıştı. Ameliyat sonrası geç dönemde bir olgu sepsis, iki olgu nörolojik komplikasyon nedeniyle kaybedildi. Ameliyat sonrasında 32 hastada pozitif inotrop ajan desteği gerekti. Ameliyat sonrası dönemde 18 hastada ciddi ventriküler aritmi, dört hastada atriyal fibrilasyon, beş hastada yara yeri infeksiyonu gelişti. Dört hasta kanama nedeniyle revizyona alındı. Yoğun bakımda kalış süresi ortalama 3.7±1.9 gün, hastanede kalış süresi 12.6±6.7 gün bulundu.
Sonuç: Akut miyokard infarktüsünün ilk altı saatinde başvuran ve cerrahi girişim gerektiren olgularda koroner baypas, kabul edilebilir mortalite ve morbiditeyle güvenle uygulanabilir bir yöntemdir.

Amaç: Şiddetli derecede obstrüktif uyku apnesi (OSA) olan erkek hastalarda nazal sürekli havayolu basıncı (SHB) tedavisinin kan basıncı ve sol ventrikül yapısı üzerine etkileri incelendi.
Çalışma planı: Şiddetli derecede OSA saptanan 33 erkek hasta altı ay süreyle SHB ile tedavi edildi. Hastaların tedaviye uyumu, SHB’nin her gece en az 3.5 saatlik kullanımı olarak tanımlandığında, 25 hasta (ort. yaş 47.9±8.2) uyumlu (ort. 5.3±1.9 saat), sekiz hasta (ort. yaş 48.6±8.4) uyumsuz (ort. 1.0±0.8 saat) bulundu. Tedavi öncesi ve sonrasında, sol ventrikül yapısı (interventriküler septum kalınlığı, sol ventrikül posterior duvar kalınlığı, sol ventrikül kütlesi, sol ventrikül kütle indeksi) ve fonksiyonunu (E/A oranı, izovolümetrik gevşeme zamanı, mitral akım hızı yavaşlama zamanı, mitral akım propagasyon hızı) belirlemek için ekokardiyografik ölçümler yapıldı ve sistolik ve diyastolik kan basınçları ölçüldü. Tedaviye uyumlu grupta 20 hastada hipertansiyon, 22 hastada diyastolik disfonksiyon, 16 hastada sol ventrikül hipertrofisi (SVH) vardı. Uyumlu olmayan hastaların tümünde hipertansiyon, dördünde diyastolik disfonksiyon, dördünde SVH vardı.
Bulgular: Tedavi sonrasında sistolik ve diyastolik kan basınçları her iki grupta da anlamlı düşüş gösterdi; ancak, bu düşüşler tedaviye uyumlu grupta daha belirgindi (p<0.001 ve p<0.01). Sol ventrikül yapısı ve diyastolik fonksiyonla ilgili göstergelerin tümü tedaviye uyumlu hastalarda anlamlı derecede düzelme gösterdi. Sol ventrikül hipertrofisi dokuz hastada (%56.3, p<0.0001), diyastolik disfonksiyon 11 hastada (%50, p<0.001) iyileşti. Tedaviye uyum göstermeyen grupta ise, sol ventrikül yapısı ve diyastolik fonksiyonla ilgili göstergelerde anlamlı düzelme görülmedi ve SVH’li ve diyastolik disfonksiyonlu hasta sayısında değişiklik olmadı.
Sonuç: Şiddetli OSA’nın SHB ile tedavisi, kan basınçlarını ve sol ventrikül duvar kalınlığını anlamlı derecede düşürmekte ve sol ventrikül diyastolik disfonksiyonu iyileştirmektedir.

Altmış yaşındaki erkek hasta, iki haftadır istirahatte ortaya çıkan nefes darlığı ve nabız hızlanması yakınmalarıyla başvurdu. Hastada akut koroner sendrom bulguları olmaksızın ciddi kalp yetersizliği ve akciğer ödemi bulguları vardı. Transtorasik ekokardiyografide sol ventrikülde genişleme, ciddi mitral yetersizliği ve sol ventrikül arka duvarının karşısında, içinde yoğun pıhtı olan, 11x14 cm boyutlarında ikinci bir kalp boşluğu izlendi. Aynı gün yapılan koroner anjiyografide sağ koroner arterin tam tıkalı ve sirkumfleks arterde ciddi daralma olduğu görüldü. Ani gelişen akciğer ödemi ve kardiyojenik şok tablosu nedeniyle hasta acil ameliyata alındı. Psödoanevrizma, içindeki pıhtıyla birlikte çıkarıldı, sol ventrikül miyokard duvarındaki defekt onarıldı ve mitral halka implantasyonu ve annuloplasti uygulandı. Kalp yetersizliği ve azalmış oksijenasyon bulgularının tedavisi için hasta ameliyat sonrasında 22 gün hastanede yatırıldı ve üç ay izlendi.

İnfektif endarterit tanısı konan yedi yaşındaki kız hastada geniş duktus arteriyozus açıklığı (DAA) saptandı. Uygulanan antibiyotik tedavisinden sonra, anjiyografik çapı 4.1 mm ölçülen DAA 8 mm ve 6.5 mm çaplarında ardışık iki coil kullanılarak perkütan yolla kapatıldı. Kateter laboratuvarında çok az miktarda şant görülmesine karşın, ertesi gün yapılan ekokardiyografik incelemede defektin tamamen kapandığı görüldü. İnfektif endokardit komplikasyonu ile birlikte görülen DAA’larda perkütan coil uygulaması, defekt geniş olsa bile etkin ve güvenli bir işlemdir. Bununla birlikte, endarterit tekrarının önlenmesi bakımından şant bırakılmamasına dikkat edilmelidir.

Konjestif kalp yetersizliği tedavisinde biventriküler kalıcı kalp pili uygulamasının semptomları azalttığı gösterilmiştir. Sol ventrikülün uyarılabilmesi için elektrod koroner sinusun dallarına yerleştirilir. Ancak, hastaların %8-10’unda koroner sinus elektrodunu yerleştirmek mümkün olmamaktadır. Ciddi kalp yetersizliği bulguları ve sol dal bloku olan 57 yaşındaki erkek hastaya biventriküler kalıcı kalp pili yerleştirilmesi planlandı. Anjiyografide posterolateral dalda ciddi darlık olduğu görüldü. Pil elektrodu darlıktan geçirilemedi ve elektrodun yerleştirilebileceği başka bir dal da yoktu. Bölgeye stent konularak darlığın genişletilmesiyle elektrod kolaylıkla posterolateral dala yerleştirildi ve başarılı kardiyak resenkronizasyon sağlandı.

Koroner arter hastalığının değerlendirilmesinde kateter anjiyografi altın standart olarak kabul edilmekle birlikte, asemptomatik ve hafif semptomatik fazdaki koroner arter hastalığının takibi ve değerlendirilmesinde invaziv olmayan görüntüleme yöntemlerine ihtiyaç duyulmaktadır. Bu açıdan, çokkesitli bilgisayarlı tomografi (BT) teknolojisinin gelişmesiyle, koroner BT anjiyografi koroner arterlerin görüntülenmesinde yüksek potansiyele sahip bir yöntem olarak kullanılmaya başlanmıştır. Bu derlemede koroner BT teknolojisi, klinik uygulama alanları, endikasyonları ve bu konuda yapılmış çalışmalar gözden geçirildi.

bu bölümü boş bırakmam gerekiyor zannedersem. boş bırakmamı kabul etmediği için bu bölümü bu şekilde dolduruyorum. saygıularımla.

Özet yok