Diyabetes mellituslu hastalarda paklitaksel kaplı stentlerin klinik ve anjiyografik sonuçları

AMAÇ
Semptomatik koroner arter hastalığı nedeniyle paklitaksel kaplı stent uygulanan diyabetli hastalarda uzun dönem sonuçlar değerlendirildi.

ÇALIŞMA PLANI
Semptomatik koroner arter hastalığı bulguları, pozitif efor testi ve çapı ≥2.0 mm, %70 ve üzerinde anjiyografik lezyonu olan 200 hastaya paklitaksel kaplı stent (n=267) uygulandı. Hastalar diyabetli olan (n=68; 46 erkek, 22 kadın; ort. yaş 58.7) ve olmayanlar (n=132; 103 erkek, 29 kadın; ort. yaş 56.5) olarak iki grupta incelendi. Koroner anjiyografiler stent uygulamasından ortalama 12.1±5.1 ay sonra tekrarlandı ve hastalar ortalama 15.4±6.4 ay takip edildi. Majör kardiyak olaylar, akut miyokard infarktüsü (AMİ), ölüm gelişimi ve yeniden girişim yapılması olarak tanımlandı.

BULGULAR
Diyabet grubunda, işlem öncesi değerlendirilen referans damar çapı daha düşük; bifurkasyon lezyonlarının ve uzun lezyonların sayısı ve stent uzunluğu daha fazlaydı (p<0.05). Diğer kantitatif ölçümlerde iki grup arasında anlamlı farklılık bulunmadı. Takip süresince hiçbir hastada ölüm gözlenmedi. Majör kardiyak olaylar açısından diyabetli olan ve olmayan hastalar arasında anlamlı farklılık yoktu (sırasıyla %5.9 ve 3.8; p>0.05): Bu oranlar AMİ için sırasıyla %1.5 ve %0.8, kararlı angina pektoris gelişimi için %2.9 ve %2.3; perkütan koroner girişim için %2.9 ve %2.3; cerrahi revaskülarizasyon için %1.5 ve %0.8 idi. İnsülin ve oral antidiyabetik kullanan diyabetli hastalar arasında majör kardiyak olay açısından anlamlı farklılık görülmedi.

SONUÇ
Diyabetli hastalarda paklitaksel kaplı stentlerin, darlık ve majör kardiyak olay oranını azaltmada diyabetik olmayan hastalardaki kadar etkili ve güvenli olduğu gözlendi.