Yeni "PISA" Yöntemlerinin Mitral Darlığında Kapak Alanı Ölçümünde Kullanımı

Araştırmamızda mitral kapak alanı ölçümünde kullanılan non-invazif metotların birbirleriyle karşılaştırılması amaçlandı. Bu amaçla 34 romatizmal mitral darlıklı olgu çalışmaya alındı. Otuzdört olguda ekokardiyografik olarak planimetrik yöntem, basınç yarılanma zamanı, Proximal Isovelocity Surface Area (PISA), düzeltilmiş PISA ve yeni oluşturduğumuz matematiksel yöntemi kullanarak elde edilen ortalama mitral kapak alanı değerleri sırasıyla; 1.39±0.06 cm2, 1.41±0.08 cm2, 1.41±0.05 cm2, 1.42±0.08 cm2, olarak bulundu. Beş yöntem arasında da pozitif korelasyon tespit edildi (her biri arasında p<0.01). Planimetrik metotla en fazla korelasyonu basınç yarılanma zamanı ile kapak alanı hesaplanması gösterdi (r=0.94). bunu sırasıyla düzeltilmiş PISA yöntemi (r=0.92), yeni matematiksel yöntem (r=0.88) ve PISA yöntemi (r=0.85) izledi. Yeni matematiksel metod ile elde edilen sonuçların, planimetrik mitral kapak alanı değerlerine, PISA ile elde edilen değerlerden daha yakın olması, PISA metodunun MD'na uygulanmasındaki bazı hatalarından kaynaklanmaktadır. İzovelosite alanlarını yarım küre değil, koni kesmesi şeklinde kabul eden ve ilk kez kliniğimizce geliştirilip tebliğ edilen yeni yöntemle bu hatalar büyük oranda ortadan kaldırıldı. Hafif mitral yetmezliği, aort yetmezliği varlığında ya da normal hızda ventrikül yanıtına sahip atriyum fibrilasyonunda yöntemler arasındaki korelasyonun etkilendiği gözlendi. Sonuç olarak, beş metodun bazı hatalarına rağmen birbirlerine yakın neticeler verdiği, yeni matematiksel yöntemin PISA metoduna göre daha üstün olduğu ve klinikte mitral kapak alanı ölçümünde güvenle kullanılabileceği ortaya konuldu