Planar Egzersiz Talyum Sintigrafisinin Koroner Arter Hastalığı Tanısında Değerini Etkileyen Faktörler

Çalışmamızda planar egzersiz talyum sintigrafisinin (EgTS) KAH tanısı ve tedavisinin yönlendirilmesinde değerini etkileyen ƒaktörler araştırıldı. Bu amaçla EgTS ve koroner anjiografi yapılmış olan 198 olgunun sintigrafileri kantitatif analiz yapılmaksızın yeniden değerlendirildi. EgTS 64 olguda 1986, 88 olguda 1987, 46 olguda 1988 yıllarında yapılmış olup testin duyarlılığı yıllara göre sırasıyla % 92-86-95, özgüllüğü % 62-84-100 idi. Tüm olgularda duyarlılık % 90, özgüllük % 80 olup yeniden değerlendirme sonucu özgüllükde değişme olmazken duyarlılık % 94'e çıkmıştı. Yalancı pozitif EgTS'li 9 olgunun 5'inde neden, normal varyantların iyi değerlendirilememesi idi. Üçü miyokard infarktüsü geçirdiği kanıtlanmış, biri kardiomiyopatili 4 olguda ise gerçekte perfüzyon bozukluğu bulunmasına rağmen koroner arterler normaldi. Yalancı negatif olarak değerlendirilen 15 olgunun 6'sında yorum hatası, 3 olguda teknik nedenler, 2 olguda distal damar hastalığı, 1 olguda kollaterallerin yeterli oluşu sözkonusuydu. Daha yüksek risk taşıyan 2 veya 3 damar hastlarının % 42'sinde birden fazla bölgede perfüzyon defekti gösterilebilmişti. Tüm sol ön inen dal (LAD) lezyonlarının % 39'u EgTS ile saptanabildi. Bulgularımıza dayanarak biri fonksiyon diğeri anatomiyi gösteren iki yöntemin karşılaştırılmasının her zaman gerçeği yansıtmadığı, EgTS'nin hasta damar lokalizasyonunu belirlemesinde asıl etkenin, damar hastalığı derecesi veya risk altındaki miyokard segmenti miktarı olduğunu düşündük. Deneyim artışı ile planar EgTS'nin tanı değerinin arttığı yargısına varıldı.