Abstract | Full Text PDF

Çalýþmamýzýn amacý Türkiye'de atrial fibrilasyon (AF)'Iu hastalarda olmasý muhtemel olan tromboembotik olaylarýn riskini azaltmak amacýyla aspirin ve warfarinin hangi oranlarda kullanýldýðýný araþtýrmaktý. Bu amaçla 438 kardiyolog ve iç hastalýklarý uzmanýna AF'da warfarin ve aspirin kullanýmýyla ilgili sorular içeren anket formu gönderildi. 253 (%69.1)'a iç hastalýklarý uzmaný, 113 (%30.9)'ü kardiyolog olmak üzere toplam 366 hekimden cevap alýndý. Kronik (Kr.)AF'Iu romatizmal kalp hastalýðý olanlarda kardiyologlarýn %38.1'i warfarini kullanýyor, %22.1 'i kullanmýyordu. Bu oranlar iç hastalýklarý uzmanlarýnda sýrasýyla %27.3 ve %52.2 bulundu. Warfarin kullanýmý kardiyologlarda iç hastalýklarý uzmanlarýna göre önemli derecede yüksekti (p=0.00005). Kr.AF'Iu non-valvuler kalp hastalýðý olanlarda kardiyologlarýn %23.0'ý warfarin kullanýyor, %56.'sý kullanmýyordu. Ýç hastalýklarý uzmanlarýnýn ise %4.7'si kullanýyor, %77.9'u kullanmýyordu (p< 0.00001). Ýntermittent AF'Iu romatizmal kalp hastalýðý olanlarda kardiyologlarýn %27.4'ü, iç hastalýklarý uzmanlarýnýn %22.1'i warfarin kullanýyordu (p< 0.05). Ýntermittent AF'Iu non-valvuler kalp hastalýðý olanlarda kardiyologlar ile iç hastalýklarý uzmanlarý arasýnda warfarin kullanýmý yönünden anlamlý fark yoktu. Warfarin kullaným oranlarý kardiyologlarda %10.6, iç hastalýklarý uzmanlarýnda %12.7 idi. Kr. AF'Iu romatizmal kalp hastalýðý olanlarda kardiyologlarýn %77.9'u ,iç hastalýklarý uzmanlarýnýn %87.4'ü (p< 0.05 }, Kr. AF' lu non-valvuler kalp hastalýðý olanlarda kardiyologlarýn %83.2'si, iç hastalýklarý uzmanlarýnýn %97.2'si aspirin kullanýyordu (p< 0.00001). Çalýþmamýzýn sonucunda AF'Iu hastalarda warfarin kullanýmý olmasý gerekenden az bulundu. Kullaným oranlarý kardiyologlarda iç hastalýklarý uzmanlarýna göre daha yüksek oranlardaydý.

The aim of the study was to investigate the warfarin and aspirin usage patterns of physicians in patients with atrial fibrillation. Accordingly, questionaries were sent to 438 cardiologists and internists and their indications for the use of warfarin and aspirin in patients with atrial fibrillation was asked. 366 questionaires were received back from 113 (30.9%) cardiologists and 253(69.1%) internists. In patients with rheumatic heart disease and chronic atrial fibrillation, the rate of regular and conditional warfarin prescription was reported to be 38.1% and 39.8%, respectively for cardiologists, whereas these rates were 27.3% and 52.2% for internists, respectively. The rate of regular use of warfarin was found to be significantly higher in cardiologists than internists (p=0.00005). The rate of regular use of warfarin in patients with non-valvular atrial fibrillation and chronic atrial fibrillation was reported to be significantly higher among cardiologists (23%) than internists (4.7%) (p< 0.0001). Likewise, regular warfarin utilization was reported more frequent in patients with intermittant atrial fibrillation and rheumatic heart disease among cardiologists than internists (27.4% versus 22.1%) (p< 0.05), whereas no difference was found between cardiologists and internists regarding warfarin prescription in patients with intermittent atrial fibrillation and rheumatic heart disease (27.4% versus 22.1%, respectively). For patients with chronic atrial fibrillation and valvular or non-valvular heart disease regular aspirin prescription was reported to be 77.9% and 83.2%, for cardiologists and 87.4% and 97.2% for internists, respectively. In conclusion, warfarin has been reported to be underutilized in patients with atrial fibrillation, and cardiologists have reported significantly higher usage rates for warfarin in this regard.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Hipertansiyon hastalarýnda atriyal fibrilasyon (AF) sýk olarak görülmektedir. Son zamanlarada sinüs uyarýlarýnýn homojen olmayan ve kesintili iletiminin göstergesi olarak tarif edilen P dalga dispersiyonu (?P), AF ataklarýnýn önceden belirlenmesinde önemli bir gösterge olarak ortaya konulmuþtur. Bu çalýþmada AF öyküsü olan ve olmayan hipertansiyon hastalarýnda, sol atriyum (LA) çapý, fonksiyonu ve ?P karþýlaþtýrýlarak AF ataðý geliþimine etkili faktörler irdelenmiþtir. Metod: Paroksimal AF ataðý geçiren 25 hipertansiyon hastasý (E:K 10:15, ort yaþ 59±9 yýl) ve AF ataðý geçirmeyen 25 hipertansiyon hastasý (E:K 8:17, ort yaþ 56±13) çalýþma kapsamýna alýndý. Maksimum (Pmax) ve minimum P dalga (Pmin) süresi ve onlarýn farký olan ?P 12 derivasyonlu EKG’den ölçüldü. M Mode ve 2D ekokardiyografik ölçümler, LA çapý, volümleri ve atriyal ejeksiyon fraksiyonu (AEF) kaydedildi. Ýstatistiksel analiz Student t tesit ile yapýldý ve p<0.05 altýnda olan deðerler anlamlý kabul edildi. Sonuçlar: Gruplar arasýnda yaþ, kalp hýzý, sol ventrikül (LV) septum ve arka duvar kalýnlýðý, LV diyastolik çapý ve kütlesi bakýmýndan bir fark bulunmadý. Atriyal fibrilasyon geçiren hastalarda LA diyastolik çapý (4,3±0,5 cm ve 4,25±0,4 cm, p=0,75 ) ve volümü (78±17 ml ve 74±24 ml, p=0,63) ile Pmax (110±12 ms ve 107±11 ms, p=0,3) deðiþmezken Pmin (52±10 ms ve 65±10 ms, p<0,001) ve AEF (0,39±0,13 ve 0,52±0,06, p<0,001) anlamlý olarak azalmýþ, ?P ise (58±10 ms ve 42±7 ms, p<0,001) anlamlý olarak artmýþ bulundu. Çok deðiþkenli analizde sadece ?P anlamlý olarak AF geliþimi ile beraber bulundu. Atriyal fibrilasyon geliþimini belirlemede ?P 45 ms ve üzerinde iken duyarlýlýðý %76, özgünlüðü %86 bulundu. Sonuç: Hipertansiyon hastalarýnda AF geliþimi LA boyutundan farklý olarak sinüs uyarýlarýnýn homojen olmayan ve kesintili yayýlýmýna neden olan atriyumlarýn mikro yapýsýndaki deðiþikliklerden kaynaklanmaktadýr. Bu hastalar sinüs ritminde iken AF geliþim riski, ?P’deki artýþ ile önceden tahmin edilebilir. Paroksimal AF’li hastalarda LA kontraktal fonksiyonlarý, LA hacminden baðýmsýz olarak azalmaktadýr.

Paroxysmal atrial fibrillation (AF) is a common disorder in hypertension. P wave dispersion (P), a recent marker of the inhomogeneous and fractionated dispersal of sinus node impulse, has been found to predict patients with paroxysmal AF. This study was undertaken to compare the ~P. left atrial (LA) dimensions and contractile function in hypertensive patients with or without paroxysýnal AF to find the predictors of AF attacks. Twenty-five hypertensive patients, with paroxysmal AF (M/F:10/15, mean age 59± 9 years), and 25 hypertensive patients without paroxysmal AF (M/F:8/l 7, mean age 56± 13) formed the study group. Maximum (P max) and minimum (P min) P wave durations and their difference, (~P) were measured from 1 2-lead electrocardiogram. M-mode and 2D echocardiographic measurements, LA dimensions, volumes, and atrial ejection fraction (AEF) were recorded. Statistical comparison was done with Student-t test, and p<0.05 was accepted for the limit of statistical significance. There was no statistically significant difference between groups for heart rate, interventricular septum, LV posterior wall, LV diastolic internal dimension, LV mass. Changes in LA dimensions (4.3± 0.5cm vs 4.25±0.4 cm, p=0.75) volume (78±17 ml vs 74± 24 ml, p=0.63), P max ( l 10±12 ms vs 107±11 ms , p=0.3) were not statistically significant. However, P (min) (52±10 ms vs 65±10 ms, p

Abstract | Full Text PDF

Akut miyokard infarktüsünde (Ml) lipoprpotein-a'nýn [Lp(a)] bir risk faktörü olduðu bilinmesine raðmen, trombolitik tedavi(TT) alan ve almayan hastalardaki etkisi ve mekanizmasý hakkýnda bilgilerimiz yeterli deðildir. Çalýþmamýzýn amacý TT alan ve almayan hastalarda Lp(a)'nýn trombolizis rolünü karþýlaþtýrmaktýr. Bu amaçla çalýþmaya alýnan 78 vaka üç grupta incelendi. Grup-A; 1.5 milyon Ü intravenöz streptokinaz uygulanan 18, Grup-B; total 100 mg intravenöz doku-tipi plasminogen aktivatörü (t-PA) uygulanan 38 ve TT uygulanmayan 22 vaka çalýþmaya alýndý. Bütün vakalara ilk 7 gün içerisinde koroner anjiyografi uygulanarak, infarktla iliþkili koroner arterin MI'da trombolizis (TIMI) akým derecesi tespit edildi. TlMl- 0 ve I baþarýsýz, TIMI-II ve lll baþarýlý perfüzyon olarak deðerlendirildi. Lp(a)'nýn >30 mg/dl olmasý yüksek olarak kabul edildi. Grup-A ve B hastalarýnda, Lp(a) seviyesi yüksek ve düþük olanlardaki patensi oranlarý arasýnda anlamlý fark bulunmadý (her ikisi için p>0.05). Grup-C hastalarýnda Lp(a) seviyesi düþük olanlarda, yüksek olanlara göre patensi oraný anlamlý olarak daha yüksek bulundu (p<0.01) Grup-C hastalarýnýn Lp(a) seviyesi, Grup-A ve B ile benzer oranlarda idi (p>0.05). Grup-A,B ve C hastalarýnda, ayrýca Grup-C hastalarýndan Lp(a) seviyesi düþük ve yüksek olanlar arasýnda koroner anjiyografi uygulanma süreleri bakýmýndan anlamlý farklýlýk yoktu (hepsi için p>0.05). Sonuç: Lp(a) seviyesi akut MI vakalarýnda dýþardan verilen trombolitik ajanlarýn (streptokinaz ve t-PA) repelfüzyon sonucunu etkilememektedir. Bununla beraber dýþardan trombolitik ajan almayan Akut Ml vakalarýnda Lp(a) seviyesi düþük olanlarda, olmayanlara göre spontan reperfüzyon alamlý olarak daha fazla bulunmuþtur.

Although lipoprotein-(a) [Lp(a)] is a known risk factor in acute myocardial infarction (Ml), no sufficient data are available on the question is affected by Lp(a) levels the outcome of patients undergoing thrombolytic therapy (TT). The aim of this study was to evaluate the role of serum Lp(a) levels on the outcome of the infarct-related artery in the use of TT following acute MI. 78 patients were randomly allocated into 3 groups. Group A consisted of 18 patients who received 1.5 million lU streptokinase (intravenously), Group B; 38 cases receiving 100 mg t-PA totally (intravenously) and Group C; 22 cases who did not receive any TT as a control group. All cases had undergone coronary angiography in the first 7 days and the degree of TIMI flow was determined in the infarct-related artery with TIMI-0 and I being considered as unsuccessful perfusion, whereas TIMI-Il and III as successful. Lp(a) level ? 30 mg/dl was considered as high Lp(a) level. No significant difference was found between Group A and B patients, in cases with high or low Lp(a) levels in respect to patency rates (p>0,05 for both). In Group C however, patency rate had been found significantly higher in cases with high Lp(a) level compared to cases with low Lp(a) (p<0,01) Lp(a) level in Group C patients were similar with Group A and B (p>0.05). The time interval from acute MI to coronary angiography was similar in all groups (p>0.05 for all). Conclusion: Lp(a) level in cases with MI does not affect the reperfusion outcome of parenteral thrombolytic agents. However, in MI patients without use of parenteral TT, spontaneous reperfusion rate was found significantly higher in cases with low Lp(a) level compared to those with high Lp(a) level.

Abstract | Full Text PDF

Ýskemik ataklar veya akut miyokard infarktüsü sýrasýnda QT dispersiyonunun (QTD) arttýðý gösterilmiþtir. Bununla birlikte, tutulan koroner arter ya da lezyon yerleþimi ile QTD arasýnda iliþki bulunup bulunmadýðý konusunda yeterli bilgi yoktur. Bu çalýþmada, izole tek damar hastalýðý saptanan ve daha önceden miyokard infarktüsü bulunmayan hastalarda, QTD ile damar tutulumu ya da lezyon yerleþimi arasýndaki iliþki egzersiz stres testi (EST) ile araþtýrýlmýþtýr. Çalýþmaya, KAH þüphesi nedeniyle önce EST, daha sonra koroner anjiyografi uygulanan ve koroner arterleri normal bulunan 53 birey ile tek damar hastalýðý saptanan 119 hasta alýnmýþtýr. QT ölçümleri her iki grupta test baþlangýcý ve bitiminden 2 dakika sonraki dönemlerde (rec-2) yapýlmýþtýr. Tek damar hastalýðý olan gruplarda [sol ön inen arter (LAD), sirkumfleks arter (CX), sað koroner arter (RCA)] dinlenim halindeki düzeltilmiþ QT dispersiyonunun (QTcD) kontrol grubuna göre anlamlý derecede yüksek olduðu gözlenmiþtir (kontrol grubunda 33±12 ms, LAD grubunda 49±13 ms, CX grubunda 45±10 ms ve RCA grubunda 44±11 ms, p<0.05). Rec-2 döneminde yapýlan ölçümlerde ise QTcD deðerlerinin yine kontrol grubuna oranla anlamlý derecede yükselmiþ olduðu (kontrol grubunda 38±12 ms, LAD grubunda 68±18 ms, CX grubunda 59±17 ms ve RCA grubunda 61±18 ms, p<0.005), bununla birlikte QTcD ile tutulan damar ya da tezyon yerleþimi arasýnda herhangi bir iliþki bulunmadýðý saptanmýþtýr. Aynca rec-2 dönemindeki QTD'ndaki artýþlar ile ST segment depresyonu arasýnda yakýn bir korelasyon olduðu da gözlenmiþtir (r=0.706, p<0.001) Sonuç olarak, izole tek damar hastalýklarýnda tutulum gözlenen damara ya da proksimal ve distal yerleþime göre QTD artýþýnýn anlamlý bir farklýlýk göstermediði, tek damar hastalýðý bulunan hastalarýn kontrol grubuna göre daha yüksek bazal QTD deðerlerine sahip olduðu ve bu farkýn egzersiz ile daha fazla arttýðý gözlenmiþtir. Bu bulgularýmýz, QT dispersiyonu üzerine koroner arter hastalýðýnýn yaygýnlýðý ve ciddiyetinden çok, bölgesel iskeminin etkili olduðunu savunan görüþleri desteklemektedir.

lt has been shown that QT dispersion (QTD) increases during episodes of myocardial ischemia or infarction. However, no extensive data on the relation between the diseased coronary artery or the localization of stenosis and the QTD are available. The aim of this study was to examine the relation between QTD and the coronary artery involved and lesion localization during exercise stress test (EST) in patients with single-vessel coronary artery disease (CAD) without prior myocardial infarction. We studied 53 patients with normal coronary artery and 119 patients with single-vessel CAD. All patients underwent EST first and then coronary angiography with the suspicion of CAD. QT interval parameters were measured at rest and at the 2nd minute of the recovery period (Rec-2) in all patients. Corrected QT dispersion (QTcD) at rest was found higher in all single-vessel disease groups [left anterior descending artery (LAD), circumflex artery (CX), right coronary artery (RCA)] compared to control group (QTcD at rest was 33±12 ms in the control group, 49±13 ms in LAD group, 45±10 ms in the CX group and 44±11 in the RCA group, p<0.05). QTcD at rec-2 period was also markedly higher in LAD, CX and RCA groups compared to the control group (38±12 ms in the control group, 68±18 ms in LAD group, 59 ±17 ms in the CX group and 61±18 ms in the RCA group, p<0.005). No relation was found between QT dispersion and the diseased coronary artery or lesion localization. Furthermore, it was observed that QTD increase is well correlated with ST segment depression during post-exercise period (r=0.706, p>0.001). In conclusion, no quantitative difference was found in QT dispersion according to the diseased coronary artery and proximal or distal lesion localization. However, it was observed that patients with singlevessel CAD had wider baseline QT dispersion when compared to control group which further increased significantly with exercise. Our findings support the opinion that severity of localized ischemia rather than the extent of CAD would be expected to have greater effect on inducible QT dispersion.

Abstract | Full Text PDF

Miyokard performans indeksi (MPÝ) hem sistolik, hem de diyastolik kalp fonksiyonlarýný yansýtan, invazif ölçümlerle iyi korelasyon gösteren, uygulanmasý kolay bir parametre olarak kullaným alanýna girmiþtir. Çalýþmamýzýn amacý, MPÝ'nin ciddi koroner hastalarýnda sol ventrikül fonksiyonlarýný deðerlendirmedeki önemini incelemektir. Çalýþmamýza koroner anjiyografi ve ekokardiyografi uygulanan 82 vaka alýndý; koroner darlýk olmayan Grup A (n=37, 17 K ve 20 E, yaþ ort 54±11) ve >%70 koroner darlýk olan fakat miyokard infarktüsü geçirmemiþ olan Grup B(n=45, 18 K ve 27 E, yaþ ort 57±10). Ekokardiyografi ile izovolumetrik relaksasyon zamaný (IVRT), izovolumetrik kontraksiyon zamaný(IVCT), ejeksiyon zamaný(ET), mitral erken ve geç akým velosite integralleri oraný( E/Avti), E deselerasyon zamaný(EDT), MPÝ [(IVRT +IVCT)/ET], sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu (EF) ve fraksiyonel kýsalma( FS) ölçüldü. Kardiyak kateterizasyonda +Dp/DT [(diyastolik arteryel kan basýncý-sol ventrikül diyastol sonu basýncý)/IVCT] ölçüldü. Bulgular: Grup A ve B arasýnda IVRT, EDT,E/Avti ve MPI anlamlý olarak farklý bulundu (sýrasýyla 95,9±14,7 ve 113,4 ±14,3 ms, p<0,001; 164,5±44,8 ve 186,2±33,6 ms, p<0,05; 1,51±0,45 ve 1,24±0,80, p<0,05; 0,45±0,08 ve 0,53±0,07, p<0,001 ), fakat IVCT, ET, EF, FS ve +Dp/Dt arasýnda anlamlý fark bulunmadý. Her iki grupta kalp hýzý, sistolik ve diyastolik arteryel tansiyon arasýnda anlamlý fark yoktu. Sonuç: Bu bulgular, normal sistolik fonksiyonlu koroner arter hastalarýnda MPÝ nin, sol ventrikül disfonksiyonunun tespitinde yararlý ve erken bir belirleyici olarak önermektedir.

The index of myocardial performance (IMP) has been used as an easily obtainable parameter which reflects both systolic and diastolic functions of the myocardium and which correlates closely with invasive measurements. The aim of this study was to investigate the importance on assessment of left ventricular functions in patients with severe coronary artery disease. We studied 82 cases who had coronary angiography and echocardiography; Group A without coronary stenosis (n=37, 17 F ve 20 M, mean age 54±11 years) and Group B who had severe coronary stenosis (>% 70) without previous myocardial infarction (n=45, 18 F ve 27 M, mean age 57 ± 10 years). Using echocardiographic parameters, left ventricular isovolumetric relaxation time (IVRT), isovolumetric contraction time (IVCT), ejection time (ET), ratio of velocity time integrals of early and Iate diastolic mitral flow (E/Avti), E deceleration time (EDT), IMP [(IVRT+IVCT)/ET], ejection fraction (EF) and fractional shortening (FS) were calculated. During cardiac catheterization Dp/Dt [(diastolic blood pressu re - left ventricular end diastolic pressure)/IVCT] was calculated. Results: There were significant differences in IVRT, EDT, E/Avti and the IMP between the Group A and B (95,9±14,7 and 113,4± 14,3 msec , p<0,001; 164,5 ±44,8 and 186,2±33,6 msec, p<0,05; 1,51±0,45 ve 1,24±0,80, p<0,05; 0,45±0,08 and 0,53±0,07, p<0,001 , respectively), but there were no significant differences in IVCT, ET, EF, FS and Dp/Dt between the two groups. There were no significant differences in heart rate, systolic and diastolic blood presssures between the two groups. Conclusion: These data suggest that IMP may be a useful parameter and an early indicator of left ventricular dysfunction in patients with severe coronary artery disease and normal systolic function.

Abstract | Full Text PDF

Türk eriþkin nüfusunu temsil eden ve 59 yerleþim biriminde oturan 20 yaþ ve üzerindeki 3869 kiþi kalp hastalýðý ve koroner risk faktörleri açýsýndan taranmýþ ve 1993 yýlýnda bu taramaya iliþkin elektrokardiyogram (EKG) bulgularý ile ritm ve ileti bozukluklarý prevalansý bildirilmiþti. Bu tarihte gözlenen EKG bulgularý ile ritm ve ileti bozukluklarý prevalansý bin nüfusda olmak üzere Q/QS örnekleri 8.4, ST depresyonu 9, T dalgasý deðiþiklikleri 24.6, sol aks deviyasyonu 30.9, sol ventrikülle ilgili yüksek R dalgasý 16.8, WPW örneði 0.8, sol dal bloku 3.5, sað dal bloku 4.3, sýk gelen erken atýmlar 10.3 , atrial fibrilasyon 3.5, QRS düþük gerilimi 13 olarak tesbit edilmiþti. Sekiz yýl sonra ilgili kohortun %66 sýný teþkil eden 2535 kiþide tekrarlanan EKG taramasýnda ise EKG bulgularý ile ritm ve ileti bozukluklarý prevalansý yine bin nüfusda olmak üzere Q/QS örnekleri 10.6, ST depresyonu 11.0, T dalgasý deðiþiklikleri 42.9, sol aks deviyasyonu 74.6, sol ventrikülle ilgili yüksek R dalgasý 11.8, WPW örneði 0.3, sol dal bloku 5.5, sað dal bloku 7.1, sýk gelen erken atýmlar 11.6, atrial fibrilasyon 7.1, QRS düþük gerilimi 4.7 olarak bulundu. Yaþ ayarlamasý yapýlarak 40 yaþ üzerindeki hastalarda sýrasýyla 1990 ve 1998 yýllarýnda belirlenen binde prevalanslar aþaðýda belirtilmiþtir: Q/QS örneði 16.1 ve 13.0, ST depresyonu 12.5 ve 14.5, T dalga deðiþiklikleri 50.9 ve 52.8, sol dal bloku 6.5 ve 7.3, sað dal bloku 7.7 ve 8.2, sol aks deviasyonu 50.3 ve 44.5, solda yüksek R dalgasý 31.4 ve 14.5, WPW paterni 0.8 ve 0.3 , sýk erken vurular 15.5 ve 14.5, atriyal fibrilasyon/flatter 8.3 ve 9.3 Sonuç olarak,1990 ile 1998 yýlý verileri karþýlaþtýrýldýðýnda, yaþ ayarlamasý yapýldýktan sonra, hemen tüm EKG anormalliklerinin prevalansýnýn benzerlik gösterdiði, ancak Batý ülkeleri ile kýyaslandýðýnda, patolojik Q dalgasý , ST segmenti anormallikleri gibi koroner kalp hastalýðýna baðlý bazý EKG deðiþiklerinin daha az sýklýkla görüldüðü belirlenmiþtir.

A random sample of the Turkish adult population 3689 persons 20 years of age or older were surveyed in 59 communities with the purpose of determining the prevalence of arrhythmias and other ECG abnormalities in 1990. ECGs were coded acording to the Minnesota code. Observed prevalence of ECG findings are given below at a rate per 1000: Q/QS patterns 8.4, ST depression 9, T-wave changes 24.6, left axis deviation 30.9, tall left ventricutar R waves 16.8, WPW pattern 0.8, left bundle-branch block (BBB) 3.5, right BBB 4.3, frequent premature beats 10.3, atrial fibrillation/flutter 3.5 and low QRS voltage 13. In this article, the results of 8 year follow-up of 66 percent of these patients (N: 2535) are presented. The prevalance of Q/QS pattern was 10.6, ST depression 11.0, T wave changes 42.9, left axis deviation 74.6, tall left ventricular R waves 11.8, WPW pattern 0.3, left BBB 5.5, right BBB 7.1, frequent premature beats 11.6, atrial fibrillation/flutter 7.1 and low QRS voltage 4.7. Expressed in age-adjusted rates (above 40 years), prevalance rates per 1000 persons were as follows: Q/QS pattern was 16.1 and 13.0, ST depression 12.5 and 14.5, T wave changes 50.9 and 52.8, left BBB 6.5 and 7.3, right BBB 7.7 and 8.2, left axis deviation 50.3 and 44.5, tall left ventricular R waves 31.4 and 14.5, WPW pattern 0.8 and 0.3, frequent premature beats 15.5 and 14.5, atrial fibrillation/flutter 8.3 and 9.3 in 1990 and 1998, respectively. In conclusion, nearly all ECG findings were similar in 1990 and 1998 following age-adjusting, but the prevalances of Q/QS pattern, ST-T abnormalities and left BBB representative of coronary heart disease were lower in Turkish adults according the Western countries.

Abstract | Full Text PDF

Týp alanýnda Türkiye'den kaynaklanan uluslararasý yayýnlarý deðerlendirmek amaciyle, Science Citation Index'in taradýðý dergilerdeki Türkiye adresli yayýnlar gözden geçirildi. Web of Science'ten girilip SCI Expanded'de ("online") 1999 yýlýný kapsayan yayýnlardan bir örneklem alýnarak týbbý ilgilendiren kaynaklar ayýklandý. Birden fazla kurumdan ya da bilim kolundan çýkan ortak yayýnlar için bir kredi sistemi uygulandý. Anýlan yýlda 2850 toplam týp yayýný ile 1930 tam metinli makale bulunduðu tahmin edildi; 1998 yýlýna kýyasla %21'lik artýþ tutturulan týp yayýnlarýnda, dünyadaki payýmýzýn binde 6.7'ye yükseldiði düþünüldü. Kardiyovasküler týp alanýnda 1999 yýlýnda CD-ROM'da bulunan toplam 67 makaleye ilaveten, 36 makalenin yalnýz SCI Expanded kapsamýnda yer aldýðý görüldü. Ayrýca 49 dolayýnda toplantý özeti ile editöre mektup da yayýnlanmýþtý . Kardiyoloji yayýnlarýnda önceki yýllarda kaydedilen geliþme biraz yavaþlamýþ göründü. Ankara ve Erciyes ÜTF'leri bu yýl hamle yapan merkezlerin baþýnda geldi. Bu alanýn dünya kardiyolojisindeki payý binde 6.4'e yükseldi, týbbýmýz geneli içindeki payý ise %5.3 ile orta düzeyde seyretti.

Publications in medicine and cardiovascular medicine originating from Turkey were identified from the data of Science Citation Index Expanded in the Web of Science with the purpose of assessing the progress of the output A weighted credit system was utilized for items published jointly with a foreign or a nonmedical Turkish institution. A total of 2850 medical publications were traced which comprised 1930 articles, reviews and editorials. These figures represented an increase by 21% over the previous year. Turkey's share of world medical publication output was estimated to have risen to 6.7 per mille. Publications in cardiovascular medicine consisted of 67 articles with full text, in addition to 49 meeting abstracts and letters to the editor and 36 publications in journals included in SCI Expanded only. Cardiologic publications from Turkey made up a world share of 6.4 per mille. With 5.3% of total Turkish medical publications, they ranked in the middle of the various fields of medicine.

Abstract | Full Text PDF

Son yýllarda, ciddi sol ventrikül sistolik fonksiyon bozukluðu ve ventriküler içi ileti gecikmesi olan, ilaç tedavisine dirençli kalp yetersizliði olgularýnda, sað artiyum ve her iki ventrikülden uyarý yapan kalp pillerinin uygulanmasý önerilmektedir. Gerek bu tekniðin, gerekse hastalarýn özelliklerinden dolayý, iþlem sýrasýnda bir takým zorluklarla karþýlaþýlabilir. Bu yazý, üç odacýklý biventriküler kalýcý kalp pili uygulama iþlemi sýrasýnda iki olgumuzda kablo yerleþtirmesinde karþýlaþtýðýmýz zorluklar ve kullandýðýmýz alternatif uygulama yöntemleri sunulmaktadýr.

Multisite biventricular pacing has recently been proposed for treating patients with drugrefractory heart failure associating severe left ventricular systolic dysfunction and intraventricular conduction delay. Some difficulties may be seen during implantation depending on the characteristics of the technique and the patients. In this paper, we report the difficulties of lead implantation and the alternative methods we used during multisite biventricular pacemaker implantation in two cases.

Abstract | Full Text PDF