Akut Myokard İnfarktüsünde Elektif Perkütan Transluminal Koroner Anjiyoplasti

Akut myokard infarktüsü (AMİ) tanısı ile kabul edilen olgulardan, hastanede yattıkları süre içerisinde spontan olarak ya da taburcu öncesi submaksimal efor testi ile myokard iskemisi bulguları ortaya çıkan ve koroner anjiyografi (KA)'lerini takiben infarktüsten sorumlu arter (İSA) anatomilerinin uygun olduğu düşünülen 102 olguda, perkütan transluminal koroner anjiyoplasti (PTCA) girişimi gerçekleştirildi. Olguların 94 tanesinde (% 92) yeterli damar açıklığı sağlanarak başarılı olundu. 8 olguda (% 8) başarılı olunamadı. PTCA girişimi başarısız kalan hastalardan üçünde kılavuz tel ile lezyon yeri geçilemedi, birisinde ise balon ile yeterli açıklık sağlanamadı (% 4); işlem sırasında iki ölüm olayı gerçekleşti (% 2); iki olgu acil "bypass" cerrahisi (CABG)'ne verildi (% 2); reinfarktüs hiç görülmedi. Minör komplikasyon olarak; dördü majör olmak üzere 7 intimal diseksiyon (% 7), bir tane yan dal oklüzyonu gelişti (% 1). Ponksiyon yerinde hematom 7 hastada (% 7) saptandı. 6. ay kontrol KA'sı yapılan 62 olgunun 42'sinde, İSA'nın açıklığı devam etmekte idi. (% 68). Restenoz gelişen 20 hastanın 15 tanesinde başarılı replasti uygulandı (% 75). Bu olgulardan 3 tanesi ve yeterli dilatasyon sağlanamayan 5 olgu ile birlikte toplam 8 hasta (% 13), elektif koşullarda CABG'ye verildi. Sonuç olarak, AMİ'de literatürde sözü edilen primer, hemen, kurtarma ve ertelenmiş PTCA yaklaşımları gibi diğer stratejiler ile kıyaslandığında, yeterli damar açıklığını sağlamak ya da ortaya çıkabilecek komplikasyonlar açısından ele alındığında, spontan ya da provoke edilebilir iskemisi saptanan ve damar anatomisi uygun bulunan olgularda elektif olarak gerektiğinde yapılan PTCA girişimi daha başarılı bir şekilde sonuçlanabilmektedir. 6. ayda kontrol KA'lerinde olguların büyük bir yüzdesinde damar açıklığının devam ettiği görülmekte ve restenoz gelişen olgularda replasti işlemi yine önemli bir oranda başarı ile gerçekleştirilmektedir.