Koroner Anjiyografi Yapılan Hastalarda Tek Doz Diltiazem Uygulamasının Radyokontrast Ajanlara Bağlı Nefrotoksisiteyi Önlemedeki Etkinliği

Diltiazemin, koroner anjiyografi yapılan hastalarda, kontrast maddeye bağlı nefropatiyi önlemedeki olası etkisini görmek amacıyla toplam 100 hastada böbrek hemodinamiği ve idrarla enzim atılımını ölçtük. Hastalar rastgele düzenle diltizem (51) veya kontrol (49) gruplarına ayrıldı. Her hasta işlemden bir gün önce 24 saatlik idrarını topladı. Koroner anjiyografi işleminden 15 dakika önce diltiazem grubundaki hastalara 0.25 mg/kg (ençok 25 mg) i.v. diltiazem yapıldı, kontrol grubundakilere ise hiçbir ilaç verilmedi. Her iki gruba da standart yöntemle tanısal amaçlı sol ventrikülografi ve selektif koroner anjiyografi yapıldı. İşlem sonrası hastalar iki gün süreyle hastanede yatırıldılar ve 48 saat süreyle idrarları toplandı. Her hastada bazal 1. ve 2. gün olmak üzere idrar hacimleri saptandı, kreatinin klirensleri ve fraksiyone sodyum atılımları hesaplandı ve idrarla atılan alanın aminopeptidaz, N-asetil-b-D-glukozaminidaz ve anjiyotensin dönüştürücü enzim aktiviteleri ölçüldü. Diltiazem tubuler zedelenmenin göstergesi olan idrarla enzim atılımı üzerinde herhangi bir azaltıcı etki göstermedi, ancak serum kreatinin düzeylerinde radyokontrast maddeye bağlı gözlenen artışı etkin biçimde önledi. Bu veriler diltiazemin radyokontrast maddeye bağlı böbrek zedelenmesini engellemede etkin olabileceğini düşündürmektedir. Glomerul filtrasyon hızının daha hassas bir yöntemde ölçüldüğü ve daha uzun süreli ve/veya yüksek doz diltiazem ile yapılacak ileri bir çalışma kalsiyum antagonistlerinin radyokontrast nefropatisindeki koruyucu rolünü göstermede etkili olacaktır.